Ergens in de bergen van Vietnam 180 km voor Dalat, Zondag 27 december,





Deze week:
- De prijsvraag
- kerst filmpje
- Oorlogsverleden
- Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
- Voet je voor voetje door Ho chi minh
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


De prijsvraag
Natuurlijk zijn jullie hartstikke benieuwd naar het goede antwoord op onze prijsvraag van vorige week. Om eerlijk te zijn hebben we in het verkeer nog niet veel zwaar beladen fietsen gezien. Op een scooter is het een ander verhaal daarmee vervoeren ze echt alles en iedereen. Ben je benieuwd naar het antwoord? Bekijk het filmpje over kerst op onze site.

Kerstfilmpje


Oorlogsverleden
Net als Cambodja heeft Vietnam ook een recent oorlogsverleden. Het verschil is dat je het oorlogsverleden in Cambodja merkt maar in Vietnam zie je er op straat nauwelijks iets van. Dat het land nu bestuurd wordt door een communistische partij is ook op het eerste gezicht niet te merken. In het verleden is er behoorlijk gevochten om Vietnam. Voor iedereen die de geschiedenis niet kent: klik hier voor een korte toelichting.
In het warmuseum zien we foto's die genomen zijn tijdens de oorlog tussen de Vietcong en de Amerikanen. Gruwelijk! De Amerikanen hebben tijdens geen genade gehad met de bevolking van Vietnam. De foto's van de vrouwen en kinderen die
doodgeschoten werden, de dorpen die platgebrand werden en de slachttoffers van "Agent orange" (chemisch wapen dat Amerika heeft gebruikt) zijn misselijkmakend. Nog steeds kampt Vietnam met het probleem van de chemische wapens, er zijn vervuilde gebieden waar de chemische middelen in het water zitten. Het binnenkrijgen van deze stoffen veroorzaakt miskramen en misvormde baby's. Confronterend om de gevolgen hiervan op beeld te zien. Het zien van de expositie roept bij ons veel vragen op. De amerikanen worden namelijk in een erg slecht daglicht gezet. De beelden liegen niet maar de Vietcong waren vast ook geen lieverdjes? Wat er precies is gebeurd, wat was de aanleiding daarvoor en wat zijn de gevolgen, het wordt hier allemaal vanuit 1 oogpunt belicht. Misschien is het ons vertouwen in de westerse wereld? Misschien is het onze nuchtere blik? Wij krijgen in ieder geval het idee dat we niet het volledige verhaal zien.


Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
Om de Amerikanen weg te jagen was er in Zuid-Vietnam een verzetsbeweging: de Vietcong. Dit leger oppereerde via een web van ondergrondse tunnels 30 km buiten Ho CHi Minh City. Het leger van 16000 mensen leefde in deze tunnels. Van de 350 kilometer tunnel is er een stukje opengesteld voor toeristen. Er is een toeristentunnel gemaakt maar je mag ook de echte tunnels proberen.
Daar gaat Loes dan, met een lampje het kleine gat in. Het is 20 meter naar de uitgang maar in de kleine ruimte krijg ik het toch een beetje warm. Wat is het smal en pikdonker! Op handen en voeten kruip ik richting de uitgang en ik ben blij als ik het licht zie. De toeristentunnel doen Erik en Loes samen. Deze is iets ruimer uitgegraven zodat wij grote westerse mensen er doorheen passen. Maar met een gids die door de tunnel heen sprint is het nog een kunst om op de goede manier door de tunnel te kruipen. We zijn geen watjes en leggen de hele afstand naar de 'keuken' af (250 meter).




Voetje voor voetje door Ho Chi minh City
5 miljoen!
Nee, dit is niet het aantal inwoners van Ho Chi Minh City (dit is 6 miljoen) maar het aantal scooters dat er in de stad rondrijden. Je zou verwachten dat wij ondertussen wel chaotisch verkeer gewend zijn maar de straten van Ho Chi Minh City weten toch indruk op ons te maken. Maandags beseffen we ons dat we geluk hebben gehad dat we de stad in het weekend binnen gefietst zijn. Het hele verkeer staat namelijk vast. Lange rijen met scooters sluiten aan in de file. Op andere plekken in de stad vliegen de brommers met hoog tempo langs ons heen. De straat oversteken is geen makkelijke opgave met deze drukte. Het heeft geen zin om te wachten tot de weg rustiger wordt, dat wordt het namelijk niet. Je moet gewoon de weg op stappen en er voor gaan. Voetje voor voetje maar wel zelfverzekerd
stappen we naar de overkant, de scooters die ons naderen wijken vanzelf uit elkaar als de zee deed voor Moses. Op het midden van de straat draaien we ons gezicht de andere kant op. Nu komt het verkeer daar vandaag. Ook hier kijken we rustig hoe
de scooters voor ons uitwijken en langs ons heen verder racen. Het avontuur is geslaagd we leven nog :-)

Zoals beloofd (zie filmpje),
een eervolle vermelding voor Annemie Smits.
Proficiat!



Technische gegevens:
Dag 74, 00 km, Bezoek van refunication palace en pagoda
Dag 75, 00 km, Naar CuChi tunnels
Dag 76, 00 km, Naar war museum
Dag 78, 00 km, plannen en relaxen in Ho Chi Minh toch geen kerstmis
Dag 79, 00 km, Naar Spa (kuuroord) 1ste kerstdag
Dag 80, 84 km, 17,7 gem. vlak, Dau Giay
Dag 81, 76 km, 17,4 gem. glooiend landschap, locatie onbekend


Antwoord op jullie:
Annemie: Maar goed een heel andere kerst in een tropische sfeer is ook wel wat en bovendien hebben jullie denk ik een extra jaarwisseling (het chinese nieuwjaar?)
Ja, twee keer nieuwjaar voor ons dit jaar. Het chinese nieuwjaar TET valt in februari dus dan kunnen we ook mee gaan feesten.

Loesje: Gaan jullie straks nog een boek maken van alle avonturen?
Waarschijnlijk maken we voor onze zelf wel een boek met foto's en verhalen maar dat is pas een zorg voor als we thuis zijn.

Loesje: En hebben jullie al "geshuttled"?
Nee, de parken hier zijn vol met fanatiek badmintonnende mensen en ook in dorpjes vindt je gymzalen waar je kunt spelen. Maar bij gebrek aan goede rackets hebben wij het er nog niet op gewaagd.

Sander: Voelen jullie je daar niet lang tussen de Vietnamezen en Cambodjanen eerder? De mensen zijn daar gemiddeld 1.50-1.60m toch?
De mensen hier zijn inderdaad een stuk kleiner dan wij westerse. Hier in vietnam zijn de mensen niet alleen klein maar ook heel fijn gebouwd. Volwassen mensen hebben een soort kinderlijfjes. Toch vallen wij niet heel erg op tussen de menigte. Misschien omdat we zelf ook niet heeeeel groot zijn..?

Oma: Mijn vraag is;Waar laten jullie veilig de fietsen ,als jullie met activietijten meedoen? Of stelen ze daar niet??En de durelaptops?
De fietsen binden we vast aan een hek of een lantaarnpaal. In de hotels mogen de fietsen binnen staan zodat ze 's nachts veilig zijn. Gelukkig is dat altijd nog goed gegaan. Ook de laptop proberen we ergens te verstoppen op onze kamer of we nemen hem mee (Dat is natuurlijk de veiligste optie). Gelukkig zijn wij nog niet bestolen, laten we dat zo houden.

Oma: En proberen ze niet hash bolletjes in jullie bagage te doen?
Tijdens onze vlucht naar Bangkok hebben we nergens last van gehad. We proberen voorzichtig te doen bij het passeren van landgrenzen. Meer kunnen we daar niet aan doen. Wij vertellen mensen niet snel waar we naar toe gaan. Ze zullen de bolletjes niet snel in een tas stoppen met bestemming onbekend.

Zondag 20 december,
Ho Chi Minh




Deze week:
- Mekong delta
- Gewapend met een kladblaadje
- Groen
- Prijsvraag!
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Mekong delta
De Mekong is een rivier die begint in Tibet om 4900 kilometer te stromen door China, Myanmar, Laos, Thailand, Cambodja en Vietnam om uit te monden in zee. Op het einde splitst de rivier zich in kleinere stromen die allemaal op een andere plek in de zee uitkomen. het gebied tussen deze stromen is de mekong delta. De vietnamezen in de mekongdelta maken handig gebruik van het water door te leven van visvangst en rijstproductie. Het water vormt een prima transportroute en het is er dan ook een drukte van belang. Grote boten, kleine boten, zelfs een markt wordt op het water gehouden.
In Can Tho regelen we een prive bootje en gaan we een ochtendje varen om de markt te bekijken.Het is een leuke dagtrip waarbij we een kijkje krijgen in het leven van de vietnamezen in de delta. De armoedige huisjes boven het water lijken op die in Cambodja. De boten volgeladen met handelswaar zijn nieuw voor ons, heel leuk om het drukke gehandel op het water te bekijken.


Gewapend met een kladblaadje
Schreven we vorrige week dat we nog over drukke wegen fietste. Deze week hebben we gelukkig toch mooie etappes gevonden. Fietsen door de mekongdelta is echt een aanrader voor fietsliefhebbers! De wegen zijn goed, rustig en lopen door het prachtige platteland. Daarnaast is het redelijk makkelijk om de route te vinden.
In Vietnam gebruiken ze namelijk onze westerse letters. Hierdoor kunnen wij de plaatsen die we aan willen doen opschrijven en proberen uit te spreken. Gewapend met een kladbriefje met daarop de plaatsen langs onze route gaan we op pad. Bij een kruispunt vragen we de vietnamezen terplekke de weg. In eerste instantie schrikken de mensen een beetje angsig terug als we ze benaderen. Maar wat woordjes in hun taal (sin loy..=sorry en toi mun di..=ik wil naar..) en het laten zien van ons kladblaadje maakt dat ze ons toch met een glimlach de weg weten te wijzen. En zonder grote problemen vinden we de weg naar onze eindbestemming.


Groen
Appelgroen is eigenlijk geen goede naam voor het frisse groen dat we allemaal wel kennen. Ze zouden het "rijstveldengroen" moeten noemen. Fietsend door de mekongdelta zien we rijstveld na rijstveld. Overal schitteren de groene velden in de zon en vormen ze een prachtig decor voor onze fietsetappes. Her en der zien we vrouwen aan het werk met non bai tho's op hun hoofd (de bekende konische hoedjes). Het is niet zo gek dat we vrouwen aan het werk zien want meer dan 50% van de werkende mensen in Vietnam is bij de rijstproductie betrokken. Rijst is dan ook het belangrijkste exportproduct van Vietnam. (denk aan 4,5 miljoen ton rijst export per jaar). De velden worden veelal zonder machines bewerkt. Afgelopen week hebben we dit vanaf de fiets mooi kunnen bekijken. Het voelde bijzonder om zo'n mooie fietsetappes te rijden door het normale leven van deze mensen.


Prijsvraag!
We dagen jullie uit!
Zoals jullie kunnen lezen is de chaos van fietsen scooters en andere vervoersmiddelen in Azie indrukwekkend. We hebben respect voor het evenwichtsgevoel waarmee vietnamezen grote hoeveelheden weten te vervoeren.

Aan jullie de volgende vraag:

Wat is het record aantal mensen dat wij op 1 fiets hebben zien rijden?

Wat denk jij? Laat het weten...
Volgende week geven we jullie het antwoord.


Technische gegevens:
Dag 68, 10 km, 19,4 gem, naar Can Tho
Dag 68, 00 km, naar floating market
Dag 69, 95 km, 19,0 gem, Naar Tra Vinh
Dag 70, 49 km, 18,5 gem, naar naar Ben Tre
Dag 71, 23 km, 17,7 gem, Naar My Tho
Dag 72, 74 km, 20,4 gem, Naar Ho Chi Minh
Dag 73, 00 km, site seeing Ho Chi Minh


Antwoord op jullie
Marleen: "In welk land is het tot nu toe het beste om te fietsen?"
Het mooiste land om te fietsen is: Duitsland. Er zijn mooie fietspaden, de mensen zijn vriendelijk, het is makkelijk om de weg te vinden en het landschap is gevarieerd. Maar als je bedoelt welk land in Azie dan wordt dat denk ik toch de mekong delta (zie hierboven) al hebben we ook super etappes gehad in Cambodja en Thailand was ook gevarieerd. Elk land heeft voor ons tot nu toe zijn mooie kanten maar ook tegenvallers dus een eenduidig antwoord geven is lastig.

Marleen: "Hoe bevalt het eten?"
We missen het Nederlandse eten! Maar ondanks dat we soms hunkeren naar Hollandse smaken komen we hier niets te kort. In toeristische plaatsen genieten we van westerse gerechten en in andere plaatsen genieten we van de aziatische kookkunst. Het is verbazend hoe ieder land met bijna de zelfde ingredienten toch weer een andere smaak weet te creeren. Erik geniet van de khau thai chien (franse frietjes).

Jose: "Dragen jullie ook zo'n mondkapje?"
Je hebt hier mondkapjes in alle soorten en maten, ze worden veel gedragen. De belangrijkste reden hiervoor is niet het tegenhouden van vervuilde lucht, maar het beschermen van de huid tegen de zon. In Vietnam is het schoonheidsideaal een blanke
(witte) huid. Omdat wij juist wel houden van een bruin tintje dragen wij geen mondkapjes.

Toos: "En het lijkt wel of jullie een klein paradijsje gevonden hebben op dat eiland! Hoe vind je nou zoiets?"
Het prachtige witte strand van de foto's hebben we met de fiets opgezocht na enthousiaste verhalen van anderen. Het praten met andere vakantiegangers en reizigers levert vaak veel nuttige informatie op. Dit geld ook voor goedkope goede accomodatie. We vinden adresjes uit de Lonely planet maar gaan ook graag af op reacties van anderen.

Malou: "Zo te lezen zijn jullie toch ook best al aardig gewend in Vietnam, of is het toch lastig om weer aan een nieuw land te wennen?"
Het wennen in Vietnam gaat ons goed af. Wat uurtjes oefenen in vietnamees op internet heeft zijn vruchten afgeworpen (link). We kennen de belangrijkste woordjes en weten wat en waar we kunnen eten.

Long Xuyen
Zondag 14 dec.



Deze week:
- Eilandleven
- Fiets mee tussen de chaos
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Eilandleven
Bijna de hele week hebben we genoten van zon, zee en strand. Dit was heerlijk en we hebben echt de tijd genomen om te ontspannen. Drie keer per dag lekker uiteten en genieten van het strand. Heerlijk. Er staan enkele foto's van het eiland in ons fotoboek (klik daarvoor hier).



Fiets mee tussen de chaos
Tijd om verder te gaan. Zaterdag namen we de boot terug naar het vaste land. De komende week gaan door de mekongdelta cruisen op onze fietsen.
Het is heerlijk vlak en zou prachtig fietsgebied moeten zijn. Helaas rijden wij tot nu toe voornamelijk over drukke wegen.
Wil je weten hoe dat gaat? Fiets maar een paar minuutjes met ons mee...

We starten bij ons hotel in het centrum. Ben je er klaar voor? Eerst nog dit:

Een wijze man zei ooit: "deelnemen aan het verkeer is: kijken kijken kijken" Nou pap, dat geld hier zeker! In ieder geval, voor ons geldt dit. De vietnamezen hebben daar een ander idee over. Mensen rijden zonder te kijken de weg op, of staan plotseling stil op het midden van de straat. Verkeersregels lijken er niet te zijn. Je steekt gewoon over als je denkt dat je de weg op kan. Fietsen tussen deze chaos vergt oppere concentratie. We delen de weg namelijk met honderden vietnamezen die zich in hoog tempo over de straat manouvreren.

We stoppen voor het rode stoplicht. Langzaam tikken de seconden weg. Als het licht op groen springt verspreiden de honderden scootertjes zich als een zwerm bijen over de weg. Er rijden niet alleen scootertjes, er zijn ook mede-fietsers op straat. We halen twee schoolmeisjes in die samen op een fiets zitten. Hun witte Ao dai’s glimmen elegant in het vroege zonlicht (ao dai's zijn lange tunieken die de meiden dragen als schooluniform). Voor de meisjes fietst een man die een karretje achter zijn fiets heeft gebonden, het karretje is vol beladen met zeker 50 grote dozen. Respect dat hij dit vooruit krijgt.

Langs de kant van de weg zijn alle winkeltjes al open. De panden hier in de stad missen als het ware de muur aan de voorkant. Dus je kan vanaf de weg overal zo naar binnen kijken. Bij de "Hot toc" staan 3 oude kappersstoelen voor een grote spiegel (kapperszaak). Onder een vaal luifel met het opschrift "Ca Phe" zitten 8 mannen lachend te genieten van hun koffie. Een stukje verder zien we een telefoonwinkel waar 100 mobieltjes in een vitrine liggen. Nog verder staan 15 scooters in een winkel te koop ieder stuk met een grote rode strik aangeprezen. Daarnaast is een levensmiddelen-winkeltje, de blikjes frisdrank, trommels met koekjes en zakjes chips zijn tot aan het plafond opgestapeld. Half ervoor staan 20 scooters op de stoep geparkeert, de bestuurders zitten op lage plastic stoeltjes bij de buren te genieten van een kop Pho (noedelsoep).

We fietsen dit allemaal voorbij en komen richting de rand van de stad. Hier is de lokale markt, de houten kraampjes staan tot op de weg. Een man laadt 3 grote rieten manden achter op zijn scooter. Het is een wonder dat hij zijn voertuig met de manden en al goed over de weg krijgt. Een vrouw koopt 4 kippen en houdt ze ondersteboven in 1 hand terwijl ze met de andere hand haar scootertje de weg weer op manouvreert (zonder te om te kijken). Verderop is een groente en fruit kraampje, de frisse waren liggen te wachten tot ze gekocht worden. En dat verkopen zal snel gebeuren want er is een hele massa vrouwen met de bekende vietnamese hoedjes (ja ze hebben ze echt) die zich voor de kraampjes verdringen.

Ondertussen fietsen wij verder, we moeten verderop een brug over. Op de brug heb je mooi uitzicht naar de rivier. Langs de oever wonen mensen in kleine bouwvallige huisjes van hout golfplaat en bamboe. In de zon hangt de was in de zon te verbleken. Er liggen 2 grote geverfde boten aan anker. Er staat een man te vissen. Bij een ander huisje ligt een kleine roeiboot half gezonken in het water. Er zwemmen 2 jongens met een grote rubberen band. Er varen 2 kleine roeiboten onder de brug door. Het is een prachtig schouwspel maar voor je het weet zijn we de brug al weer over en worden we weer opgeslokt in het drukke verkeer. Toettoet! een vrachtwagen wil ons inhalen. Voertuigen die ons inhalen maken dat allemaal duidelijk kenbaar door te toeteren. Je hoort dan ook continu getoeter en geronk van motoren. Bij zo'n toeter gaan we zo ver mogelijk aan de rechterkant van de weg fietsen. Maar kijk uit! Er zijn ook mensen die tegen het verkeer in rijden, dus ook hier aan de rand is het uitkijken geblazen.

Bovenstaande tekst is lang maar beschrijft nog maar een fractie van wat wij ervaren op de fiets. We kunnen zo nog wel even door gaan maar jullie een goed beeld geven van de chaos lijkt bijna onmogelijk. Het vietnamese leven raast snel aan ons voorbij, wat een indrukken!


Technische gegevens
Dag 60, 10 km, ? gem, naar de kapper in Duong Duong
Dag 61, 00 km, Op het strand liggen
Dag 62, 00 km, Op het strand liggen
Dag 63, 52 km, 18,5 gem, naar bountystrand Sai bai
Dag 64, 00 km, Op het strand liggen
Dag 65, 20 km, 19,1 gem, naar de boot. Ra Gia
Dag 66, 80 km, 19,4 gem, naar Long Xuyen


Antwoord op jullie
Jose: Zo'n vakantiehuisje op een eiland, wat een luxe, is dit low-budget?
Na 11 dagen in onze bungalow was de rekening van het huisje: 1.850.00,00 Dong.
Gelukkig is onze portomonnee gevuld met duizenden Dong. Bij een bezoekje aan de pinautomaat pinnen we zelfs enkele miljoenen. Het huisje paste dus prima binnen ons budget van 600000 Dong per persoon per dag. :-)
Ps. 1 euro is +/- 25000 Dong waard

Lieve lezers,
5 December was weer daar
Ik en mijn pieten stonden weer in Nederland klaar
Om iedereen met cadeautjes te gaan verwennen
Waren mijn pieten weken in het rond aan 't rennen

Maar Loes en Erik waren er dit jaar niet
ze verwachten geen cadeautjes van zwarte piet
Voor hen geen chocoladeletter of pepernoten
Ook al hadden ze er vast ontzettend van genoten

Ze genieten nu ook iedere dag en dat is eigenlijk al genoeg,
Daarom dat de sint ze dit jaar voor het gemak maar oversloeg,
Hopelijk hadden jullie in Nederland wel allemaal een avondje vol gezelligheid
en zijn jullie allen met cadeus en lekkernijen verbleid


Ik wil de groeten doen aan jullie allemaal!
En ik wens jullie veel plezier met het lezen van het volgende verhaal!

Sinterklaas








Zondag 6 december,
Phu Quoc


Deze week:
- Opnieuw beginnen
- Een weekje vakantie op reis
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Opnieuw beginnen
Kennen we eindelijk genoeg Khmer woordjes om ons te redden in niet toeristische plaatsen...
Hebben we eindelijk door waar we het beste inkopen kunnen doen...
Weten we precies wat een goede prijs is voor een stokbroodje of een fles water...
Zijn we eindelijk gewend aan het vreemde Cambodjaanse schrift...
Kiezen we van de kaart eindelijk zonder twijfel iets dat we lekker vinden...
Gaan we Cambodja weer verlaten....

Deze week zijn we de grens over gegaan naar Vietnam.
Een nieuw land! Een nieuwe uitdaging :-) Nieuwe dingen om te gaan bekijken. Helaas betekent dit ook: opnieuw beginnen.
Opnieuw moeten er woordjes worden geleerd en is het wennen hoe mensen met je omgaan. Opnieuw is het lastig om ons verstaanbaar te maken (die vietnamezen spreken nauwelijks Engels)
en opnieuw moet er worden ontdekt wat de lokale lekkernijen zijn. Toch gaan we met enthousiasme aan de slag om ook dit land te leren kennen.

Ps. Nu we Cambodja afsluiten hebben we het land door onze ogen samengevat. Deze samenvatting komt deze week op de website onder het kopje: "landeninformatie"


Een weekje vakantie op reis
Zit je momenteel in een winterdepressie? Baal je ontzettend van het koude druilerige weer in Nederland? Word je chagerijnig van het zien van de troosteloze kale bomen buiten? Hoop je iedere maand opnieuw de staatsloterij te winnen om te kunnen vertrekken naar een bounty eiland? Dan bij deze het dringende advies het volgende niet te lezen!

Wit zand, blauwe zee, palmbomen,stralende zon aan een blauwe lucht, wij zitten er midden in. Reizen (en fietsen) is af en toe best vermoeiend dus hebben we de boot genomen naar Phu Quoc een eiland 2 uurtjes varen van het vaste land van Vietnam.


Vooral lekker niets doen is ons motto en dat dient geen verdere uitleg. Dit is een paradijsje op aarde. Op het eiland is genoeg toerisme om voldoende restaurantjes, barretjes en bungalows te hebben om ons van lekker eten, drinken en een bed te voorzien. Tegelijkertijd is het zo rustig dat we het strand slechts delen met enkele andere mensen. Het is op en top genieten, dus zijn we aan het luieren tot we er moe van worden.


Technische gegevens
Dag 53, 5 km, 19,1 gem, Rondom Kep
Dag 54, 57 km, 17,2 gem, naar Ha Tien (Vietnam)
Dag 55, 20 km, 15,7 gem, Van boot naar bungalow op eiland. (met de boot van Ha Tien naar Phu Quoc
Dag 56, 0 km, Op het strand liggen
Dag 57, 10 km, Naar Dong dong op het eiland
Dag 58, 0 km, op t strand liggen
Dag 59, 0 km, op het strand liggen


Antwoord op jullie
Eveline: "Leuk dat je ook geleerd hebt om loempia's te maken, waren ze goed gelukt?"
Loes: Eveline, je had gelijk, Loempia's maken is helemaal niet zo moeilijk. Ze waren dan ook prima gelukt, dus heel erg lekker.
Misschien kunnen we ze in Nederland samen gaan maken, maak jij de Thaise maak ik de Cambodjaanse ;-)

Zondag 29 november
Kep Cambodja


Deze week:
- Oneway to Hell... ( Toul Sleng Museum & Killing fields )
- Bokor Hill
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Oneway to Hell... ( Toul Sleng Museum & Killing fields )
De "Duch trial" de kranten staan er in Cambodja vol van. Kang Keck lev (alias "Duch") staat momenteel terecht voor zijn misdaden. In de tijd van de rode Khmer was hij de baas van S-21 --> Rode Khmers schoftigste gevangenis. S-21 heeft tussen 1975 en 1978 20.000 gevangenen gehad. Slechts 7 hebben het overleefd. De gevangenen werden na veel martelen naar Choueng Ek gebracht om bruut geexcuteerd te worden. Choueng Ek is nu bekend als de Killing Fields. Wij bezochten S-21 en de Killing Fields deze week. Beide plekken zijn (natuurlijk) niet meer functioneel maar zijn nu een museum en herdenkingsplaats.

Als je het terrein betreed word het je meteen duidelijk dat zich daar bloederige taferelen hebben afgespeelt. Het is een oud schoolgebouw omgeven door hoge muren met prikkeldraad. Bij het trappenhuis vraag je je af of er nog bloed aan de trapleuning zit of dat je hem kan vasthouden. Cel na cel bekijken we. We beseffen ons dat dit nog niet zo heel lang geleden een plek vol angst en kwaad was.

De rode khmer hield (net als de Nazi's in de tweedewereldoorlog) nauwkeurig administratie bij van hun daden.Verschillende kamers zijn daardoor gevuld met honderden foto's van alle individuele slachtoffers. Gezicht na gezicht staart je vanaf de foto doordringend aan. Je weet dat al deze vrouwen, mannen en kinderen onschuldig zijn omgebracht. Het grote aantal is onbevatbaar.


Dit geld ook voor het monument bij de killingfields. Toen de massagraven daar werden gevonden na de oorlog zijn er 86 van de 129 graven geruimd, de schedels zijn bewaard. Op het terein staat nu een tempel met daarin opgeslagen meer dan 8000 schedels die gevonden zijn. Je loopt over een grasveld waarin kuilen van +/- 5 meter doorsnee zitten, dit zijn de geruimde graven. Her en der verspreid liggen nog stukken mensenbot en er slingeren nog resten van kledingstukken in het rond. Je ziet de boom waartegen kinderen dood werden geslagen en in het museum liggen de houten knuppels die gebruikt werden voor de executie. Het is een indrukwekkende dag die ons doet beseffen dat mensen op de wereld nog steeds gruwelijke daden verichten. Wil je iets meer lezen? Klik hier.



Bokor Hill
Het platteland van Cambodja hebben we op onze fietsjes door en door gezien.
Echter er zijn in Cambodja ook nationale parken met beboste heuvels, die hebben we deze week gezien. In Sihanoukville (een uitgestorven badplaats die wij niet boeiend vonden maar die schijnbaar wel een toeristische plaats is/was) boekte we een boot toer. Na een paar uur varen, helaas geen dolfijnen gezien. Wel vogels en mooie natuur.


Zaterdag was het tijd voor het echte werk: een klim naar het Bokor Hillstation. Met een grote fourwheeldrive bounzen we tot aan de voet van de berg over een weg die lijkt op een ingeslagen kraterlandschap. Daarna is het 3 uur te klimmen door de jungle. Zweten zweten zweten, in de schaduw onder de groene bomen is het nog steeds warm. Het is hard werken om de top te bereiken. Je hoort getjielp en geruis vanuit het woud maar je ziet alleen groen.



Boven op de 1080 meter hoge berg is het uitzicht prachtig. Het is een vreemde gewaarwording om op een berg ver in de jungle franse ruines te vinden. Het postkantoor, de kerk, het politiebureau en een gigantisch casino zijn nu allen verlaten een leeggeplunderd. Kortom: Het was een intensieve dag waar we van hebben genoten.





Technische gegevens:
Dag 46, 28 km 17, 3 gem Bezoeken Killing Fields
Dag 47, 4 km naar het busstation, 230 km met de bus naar Sikanhouville
Dag 48, 0 km Tour naar Ream National park
Dag 49, 49 km, 17,9 gem Heuvelachtige weg naar Veal Rinh
Dag 50, 58 km, 19,2 gem naar Kampot
Dag 51, 0 km, Tour naar Bokor Hillstation
Dag 52, 29 km, 18, 5 gem, naar Kep


Antwoord op jullie
Rene en Natasja: "Waar zijn jullie met kerst en oud op nieuw?"
Kerst en oud op nieuw zal dit jaar in ieder geval anders zijn dan bij jullie thuis.
Loes vindt dit best wel jammer en heeft een beetje heimwee naar het gezellige bij elkaar zitten en lekker eten in Nederland. De invulling van de dagen is voor ons nog onduidelijk, we hebben zelfs nog geen idee waar we dan zijn. Mogelijk gaan we kerstvieren op Phu Qouc (een bounty eiland) en oud op nieuw in Saigon maar voor het zelfde geld zitten we ergens in het binnenland van Vietnam. We hebben wel al 1 plastic kerstboom gespot! Dus misschien vinden we het kerstsfeertje nog wel ergens.

Pauline: "Doen jullie nog iets met 5 december of slaan jullie dit jaar over?"
Het staat inmiddels al in het grote sinterklaas boek dat Loes en Erik dit jaar niet in Nederland zijn. Toch wisten de pieten Loes deze week te vinden en vond ze een zakje M&Ms in haar sandaal. Maar een grote zak cadeautjes zal er dit jaar niet inzitten.

Roy en Simone: "vrijdag 4 dec. hebben we weer het sint dobbelspel met de vriendengroep. Vliegen jullie daarvoor ook even over?"
Roy en Simoon zoals jullie weten zouden wij het dobbelspel niet graag overslaan. Wij konden helaas nog geen passende vlucht vinden. Wellicht kan Hai een goedkoop retourtje Vietnam-Venlo regelen? In dat geval horen wij het graag.

Pnom Penh,
zondag 22 november



Deze week:
-Ziek
-Amok Fish
-Royal Palace
-Technische gegevens
-Antwoord op jullie


Ziek
Hadden jullie allemaal niet ook het idee dat het ons te voorspoedig afging? Nou daaraan kwam deze week zijn eind. De week was nog niet begonnen of Erik lag met vreselijke buikkramp in bed. Overdag liep zijn koorts op tot 38,8°C. Normaal zou je dan je huisarts bellen voor advies. Hier in Cambodja is dat niet zo makkelijk. Je kunt twee dingen doen: Of je gaat zelf een diagnose stellen en daarvoor medicatie kopen bij de apotheek (antibiotica is hier verkrijgbaar zonder recept).Of je gaat naar het ziekenhuis voor medisch advies. Een bezoek aan het ziekenhuis schrikt ons echter af omdat we niet weten wat we in een hospital kunnen verwachten. Spreekt de dokter wel Engels? Werken ze wel hygiensich? Zijn ze wel goed geschoold? Maar ook zelfdiagnose is niet onze sterkste kant. Dus is onze remedie: terug in bed kruipen en hopen dat het over gaat. Als je buik echter aanvoelt alsof er om de paar seconden een mes in wordt omgedraaid dan duurt wachten tot het over gaat erg lang. Gelukkig is het wachten niet voor niets. Erik voelt zich twee dagen later al stukken beter en sterkt langzaam aan. Helaas is Loes het volgende slachtoffer. Ook zij kan enkele dagen in bed blijven omdat ze zich beroerd voelt. Nog een beetje ziek zwak en misselijk pakken we halverwege deze week toch de bus naar Pnhom peng om daar verder uit te zieken. Hopelijk zijn we er beide snel weer helemaal bovenop. Want als je ziek bent is reizen ineens zo leuk niet meer.


Amok Fish
'You like spicy?' De kokkin kijkt me vragend aan terwijl ze een paar rode pepers in haar hand houdt. "A little bit" is m'n antwoord waarna ik een peper in stukjes mag hakken. Omdat Erik ziek in bed ligt ga ik iets doen wat ik leuk vind en hij juist wel kan missen: Koken.
Op verschillende plekken in Siem Reap kun je een kookcursus boeken, mijn keus valt op Le tigre de papier. Bij aankomst mag ik van de menukaart 3 gerechten kiezen die ik dan samen met de kok en 4 medetoeristen mag gaan bereiden. Het worden loempiatjes al voorgerecht, Amok Fish als hoofdgerecht en sticky rice met mango als toetje. We beginnen met een bezoekje aan de markt waar we uitleg krijgen over het kopen van ingredienten. Op de markt is het druk met cambodjaanse vrouwen die hun dagelijkse boodschappen aan het doen zijn. Groente, fruit, koekjes, vis en vlees alles ligt uitgestalt over de tafels. Het is een kleurig geheel. De drukte en de geur zijn doordringend, Bij de groente afdeling ruikt het lekker kruidig en ogen de tafels fris en groen. De vlees afdeling geeft me echter een ander gevoel in mijn maag. Op de bruine tafels liggen rode ingewanden. Er liggen stukken goed vlees maar ook niertjes, lever en hele varkenskoppen. Misschien zit het tussen mijn oren dat dit me een knoop in m'n maag geeft maar ik loop er liever snel voorbij. We verdringen dan ook maar de gedachte dat ook de restaurantjes waarbij wij eten hier hun inkopen doen.

Maargoed, terug naar het koken; de kokkin leert me verschillende dingen over kruiden en over hoe je groente kunt snijden. Daarna stamp ik zelfs mijn eigen kruidepasta voor de Amok. Het resultaat eet ik samen met de vier andere toeristen als lunch en we genieten allen van onze zelf bereide maaltijd. Ben je nu zelf benieuwd naar Cambodjaans eten. Klik hier voor het recept van de Amok fish.





Silverpagoda en Royal Palace van Phom penh
Door het ziek zijn hebben we nog niet veel van de hoofdstad gezien. Wel hebben we het koninklijke paleis bezocht. Binnen de muren van het terein vindt je een groene tuin waarin verschillende witte gebouwen met veel rood en goude tierlantijnen staan. Er staan heel wat dure kunstschatten tentoongesteld. Zoals: een gouden boedha die ingelegd is met 9000 diamanten en een pagoda waarvan de vloer bedekt is met 5000 zilveren tegels. Het is een groot contrast met de armoede buiten deze muren. We zijn op plaatsen geweest waar er geeneens een verharde weg is en waar mensen bedelen om een aalmoes en hier liggen de kilo's goud en zilver bijna voor het oprapen. Dit maakt dat we toch met een beetje een wrang gevoel kijken naar al het pracht en praal binnen de poorten. Ben je benieuwd geworden naar ons toch heus wel leuke bezoekje aan het paleis. Op de website kan je het filmpje aanklikken voor een impressie.



Technische gegevens
Dag 39, 0 km Erik ziek
Dag 40, 0 km Erik ziek
Dag 41, 317 km per bus naar Phnom Penh, Loes ziek
Dag 42, 9 km naar Vietnamese ambassade
Dag 43, 0 km Loes ziek
Dag 44, 0 km Te voet bezoeken Royal Palace
Dag 45, 6 km, 14,1 gem Museum bezoeken


Antwoord op jullie
Mark: "Ik vroeg me ook af wat jullie van de sterrenhemel vinden. Is die daar mooier als hier?" We bevinden ons op het zelfde halfrond van de wereld als jullie dus de sterren die jullie 's avonds zien die zien wij als jullie hard aan het werk zijn bij ons aan de hemel. Op onbebouwde plekken zoals bijvoorbeeld het strand lijkt het echter alsof er dubbel zo veel twinkelaars aan de hemel staan als in Nederland. De sterren hemel blijft hoe dan ook een mooi decor om s'avonds van te genieten.

Sanne : "ohja.. Rob spaart trouwens munten (hint hint)" Helaas Sanne, ik moet je teleurstellen, in Cambodja gebruiken ze geen munten. De grote bedragen worden afgerekend in US Dollars. Dollars komen hier ook uit de pinautomaten en in supermarkten staan prijzen genoemd in dollar. Er bestaat wel cambodjaans geld; de riel. 6000 riel is ongeveer gelijk aan 1 euro. Het kleinste briefje dat we gebruiken is 100 riel (dus 1,6 eurocent) maar we hebben zelfs een briefje van 50 riel gezien. Wij gebruiken beide munteenheden door elkaar, kleine bedragen worden betaald in Riel, grote bedragen rekenen we af in Dollar. Af en toe is het een heel gereken, van dollar naar riel, van riel naar euro. Voor mensen die ook naar Cambodja willen gaan is dit een aandachtspunt.

Siem Reap Ankor Wat
Zondag 15 november



Deze week:
- 3 kippen op een vlotje
- Grote contrasten
- Ankor Wat
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie



3 kippen op een vlotje
Deze week hebben we een stukje gesmokkeld. We hebben niet gefietst van Battambang naar Siem Reap maar hebben de fietsen op de boot geladen. De 6 uur durende boottocht was één en al genieten. Langs de rivier zagen we huisjes op palen. Daarna voeren we een stuk door een zee van groen en blauw. Naar de horizon toe zagen we alleen water en groene planten die een thuis vormen voor versschillende vogels. Ook passeren we drijvende dorpjes. Zo'n dorpje bestaat uit een groep drijvende hutjes in de middel of niks. Tussen de hutjes peddelen zwaaiende kindjes in kleine bootjes naar hun drijvende school. Alles gaat via het water. Zelfs een kippenhok drijft op een vlotje. De mensen lachen en zitten voor hun huisjes. We vragen ons af hoe hun leven er uitziet. We kunnen ons er weinig bij voorstellen. Het lijkt of er werkelijk niets anders te doen is dan vissen en wachten tot het weer etenstijd is.



Grote contrasten
Vorige week schreven over Sissophon en Battambang en hoe prettig we ons daar voelde.
Hoe vriendelijk de mensen waren en hoe de eerste kennismaking met Cambodja ontzettend meegevallen was. Deze week hebben we kennis gemaakt met een ander gezicht van Cambodja; het drukke toeristische Siem Reap. Deze stad leeft geheel van de toeristen die komen om Ankor Wat te bezoeken. We schrikken ons rot van de onwijze overdaad aan restaurantjes en café's. Pizza, hamburgers of aziatisch eten, aan ons de keus. Daarnaast worden we op straat ineens door de drukte bijna omver gereden en de kinderen die hier lopen schreeuwen niet vrolijk "hellow" maar bedelen om eten of geld. Ook zijn hier veel meer volwassenen met missende ledematen als gevolg van de gruwelijke geschiedenis. Het voelt alsof iedereen ons hier geld afhandig wil maken. Er moet dan ook duchtig gehandeld worden om voor een goede prijs te eten.



Ankor Wat
1 van de 7 wereldwonderen ligt dus in Cambodja: Ankor Wat. Als vanzelfsprekend kan een bezoek hieraan niet missen tijdens ons verblijf in Cambodja. Ankor Wat is het grootste religieuze complex van de wereld. Het is een groep tempels die tussen 802 en 1210 gebouwd zijn door de Khmer. Er woonde ooit meer dan 1 miljoen mensen rondom de tempels maar daarna is het complex lange tijd aan de aandacht van de wereld onttrokken geweest. In 18-zoveel werden de tempels opnieuw ontdekt en nu is het terein toegankelijk gemaakt voor toeristen.
Dus we kopen een 3 dagenpas voor 40 dollar en gaan het immense complex bekijken. Soms hebben we het gevoel een rendez vous te hebben van de hoop stenen in Rome. Enkele tempels zijn namelijk in ruïnële staat. Het geheel is echter onwijs indrukwekkend! De oude stenen complexen omgeven door jungle, ze hebben ieder een eigen karakter. De ene is sprookjesachtig, de andere heeft iets spiritueels en bij de volgende voelen we ons net Lara Croft en Indiana Jones.



Technische gegevens
Dag 32, 21 km, 15,7 gem, naar Bambootrain, zonnig en warm
Dag 33, 12 km, 20,7 gem, van de pier naar Siem Reap, zonnig en warm
Dag 34, 0 km, rustdag in Siem Reap, zonnig en warm
Dag 35, 36 km, 17,3 gem, Ankor Wat, bewolkt en warm
Dag 36, 45 km, 16,6 gem, Ankor Wat, zonnig en warm
Dag 37, 0 km, rustdag laptop kopen en tempel bezoeken, zonnig en warm
Dag 38, ? km, ?gem, Ankor Wat, bewolkt en warm



Antwoord op jullie.
Joep "hebben jullie al rare dingen gegeten?"
We denken! van niet. Meestal bestellen we iets dat we kennen. Het is echter iedere keer een verassing wat je krijgt als je iets van de kaart bestelt. Chili con carne kan ineens kip met pepers zijn, en een loempia is ineens een soort vleesrol. In de niet-toerischtische gebieden is het af en toe wijzen naar een bereide maaltijd van een andere klant en dat bestellen. De ingredienten (en het soort vlees) dat er dan in zit blijft een onbeantwoorde vraag.

Annemie: "hoe gaat zo'n bruiloft?"
Een bruiloft hier in Cambodja duurt twee dagen. Iedereen doft zich op en er wordt een feestje gevierd met harde muziek, lekker eten en vooral veel bier. Toen wij nieuwschierig keken bij de gekleurde tent werden we voordat we het wisten naar binnen geloodst om met de gasten te dansen. Erik kreeg verschillende biertjes (8%) die hij vooral snel op moest drinken en we probeerde een beetje mee te doen met de cambodjaanse dansmoves (vooral je handen bewegen).

Op de bambootrain
Battambang Cambodja



Deze week:
- Lak na Tong
- Cambodja
- Fietsen afzien of genieten
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Lak na tong
Deze week stond weer volledig in het teken van fietsen. We verlaten de kust en fietsen onbekend gebied in. Normaal hebben we onze Lonely Planet die ons verteld waar je in een stadje kan eten en slapen. Ook vertelt hij waar je voor uit moet kijken en wat er verder te zien en doen is. Nu fietsen we een route die loopt door gebied dat voor toeristen niet interesant wordt bevonden en waar dus niet over geschreven is. Dit maakt het spannend omdat het nu maar de vraag is of er aan het eind van onze fietsetappe een overnachtingsplaats te vinden is. Gelukkig pakte dit goed uit. Met gebaren en een woordenboekje lukte het zonder veel moeite om een guesthouse te vinden. Na onze eerste avontuurlijke etappe werden we door de thai bij ons guesthouse aangemoedigd om s'avonds naar de plaatselijke tempel te gaan. Op de weg er naar toe bleek al dat het hele dorp hiervoor uitliep. Er werd het Lok na tong gevierd, een festival ter ere van het water. In Pong Nam Rong betekende dit een missverkiezing, een loterij, muziek en dansem, veel lekker eten en mooie bloemenoffers brengen aan het water. Geweldig om hier als enige farang (= buitenlander) bij te zijn.


Cambodja

Zoals jullie zien zijn we de beruchte grens over gegaan naar Cambodja. Cambodja is een stuk armer dan Thailand en is volop bezig met wederopbouw na de oorlog.
De wegen zijn niet vanzelfsprekend verhard en een 'normale' supermarkt hoef je hier niet te verwachten. Gelukkig bevalt het ons prima en gaan we de komende dagen met enthousiasme dit land verkennen.




Fietsen genieten of/en afzien
Over het fietsen zelf; Het fietsen heeft 2 hele contrasterende kanten.
Aan de ene kant voelen we ons heerlijk als we op onze fietsjes door de groene rijstvelden cruisen. Geweldig dat de Thai midden in de jungle een mooi astvaltje neer hebben gelegd, we kunnen er volop genieten van de groene heuvels om ons heen. Ook in Cambodja is de weg verassend goed en genieten we van de zwaaiende mensen. Uit iedere bamboohut in Cambodja klinkt een vrolijk 'hellow!.. hellow!" van kinderen die ons begroeten.
De andere kant van het fietsen is minder verheerlijkend. Het fietsen hier in Azië is andere koek dan in Europa. Voelde we ons daar in topconditie en was een etappe van 100km zeker niet te veel gevraagd. Hier is het in 1 woord omschreven: zwaar.
Een etappe van 70km door een ontwikkelingsland op een weg zonder enige schaduw en een temperatuurtje van 30 graden voelt als een uitputtingsslag. Na een uurtje beginnen enkels en polsen pijn te doen, zadelpijn volgt..
Het zweet loopt met stralen over onze rug en zo ver we vooruit kunnen kijken loopt de eindeloze weg naar de horizon. Ondanks dat we liters drinken voelt het of onze spieren uitgewrongen zijn en niet meer verder willen.
Het zijn momenten van afzien maar het weegt niet op tegen de intense ervaring met het land. We weten dat juist het fietsen ons brengt op speciale plekken. Zo danste we vanmiddag nog op een Cambodjaanse bruiloft en blijft het een verrassing wat morgen brengen zal.



Technische gegevens
Dag 18 tot en met 23 relaxen op Ko Chang
Dag 24; 21 km, 19.6 gem, Bus naar pier gefietst naar Trat, zonnig
Dag 25; 56 km, 16.4 gem, Bus naar Chantaburi van daar per fiets naar Pong nam rong wind tegen!
Dag 26; 73 km, 18.2 gem, naar Klong Hat, Storm!
Dag 27; 52 km, 19.2 gem, naar Aranyapradet, sterke wind tegen, warm
Dag 28; 56 km, 18.3 gem, over de grens naar Sissophon, zonnig/warm wind tegen
Dag 29; 71 km, 20.9 gem, naar Battambang, zonnig en warm weinig wind
Dag 30; 0 km rustdag in Battambang, zonnig en warm
Dag 31; 33 km, 15.2 gem, naar tempel onverhard, zonnig en warm


Antwoord op jullie
Dankjewel voor alle lieve reacies! Wij vinden het fijn om wat uit Nederland te lezen. Om terug te komen op jullie vragen hieronder de antwoorden...

Toos: 'Waar slapen jullie?"
We liggen al 6 weken niet meer in ons tentje. Voor een paar euro boeken we een hotel of guesthouse naar onze smaak. Zo hadden we in Chantaburi een kamer voor 1 euro per persoon, op Ko Chang een bungalow aan het strand voor 3,80 euro per persoon en nu in Battambang ook weer een hotelletje in het centrum voor 2 euro per persoon. Ze verschillen onderling behoorlijk maar wij slapen in ieder geval goed.

Anne: "wat hebben jullie bij jullie?"
We hebben nog altijd kampeerspullen bij ons, dus slaapmatje, slaapzak, lakenzak, tent en kookspullen. Daarnaast natuurlijk EHBO spullen, naalden en malariapillen.
Verder gewoon normale dingen, zwemkleding, ondergoed, langebroek, korte broek, rok, paar T-shirtjes en een vestje en regenjas. Om toch schone kleren te houen laten we het zo af en toe wassen door een lokale loundryservice. Ook technische spullen zoals camera, MP3-speler, zaklamp en wereldstekker zitten in onze tas. We gaan in ieder geval behoorlijk bepakt en bezakt op pad. Dit kun je zien op de foto van Erik hierboven.

Annemie: "Eten julie wel genoeg?"
Het eten hier is vaak ontzettend lekker, dus daar genieten we vollop van. Soms is het echter lastig om iets geschikts te vinden. In de plaatsen waar geen toeristen komen moeten we het soms doen met een simpel noodlesoepje.
Het fietsen kost zo veel energie dat we gelukkig wel mooi in shape blijven. Maar zeker op onze rustdagen halen we het eten wel weer in.

Ko Chang verlaten
Zondag 1 november Trat



Deze week:
- On the road again
- Finding Nemo
- Erik en de stekels in z'n voet
- Swiming with dolphins


On the road again
Afgelopen week hebben we genoten van zon zee en strand op Ko Chang. Een geweldige plek waar we heerlijk konden relaxen.
Dat de wereld maar klein is bleek toen we Mark (oud-collegaatje van Erik uit Baarlo) tegen kwamen.
Mark en Evelien dankjewel voor alle gezelligheid!
Maar nu deze twee medereizigers het vliegtuig weer naar huis pakken, vinden wij de tijd rijp om ook weer verder te reizen. De komende week gaan we opweg naar de grensovergang met Cambodja.



Finding Nemo
Nadat we vorige week enthousiast zijn geworden over snorkelen tijdens onze duik met een setje geleende snorkelgear besloten we met Mark en Evelien mee te gaan op snorkeltrip. We boekte een boottrip waarbij we bij vier verschillende eilandjes het zeewater in mochten plonzen. Volgens de kenners is het hier echt geen toplocatie maar voor ons als beginners was het ontdekken van de onderwaterwereld geweldig.
Onbegrijpelijk dat er zich onder die ogenschijnlijke strak blauwe waterspiegel een heel schouwspel van leven afspeelt. Enthousiast liggen we in het water en wijzen elkaar iedere nieuwe ontdekking aan. Vele zebravisjes, een grote school beige vissen, fel oranje kerstboomwormen, flouriserend koraal, regenboogvisjes en allerlei andere verassende planten en dieren.




Erik en de stekels in de voet
Zilveren kraaloogjes en een felblauw mondje omgeven door 100 scherpe donkerbruine stekels die als een rond bolletje het zeewater in prikken...
Het is een van de wonderlijke wezens die we ontdekte tijdens onze snorkeltrip. Nog geen 5 minuten in het water moest Erik zijn nieuwschierigheid in ondiep water bekopen met zeker 8 van deze stekels in zijn voet. Auw!
De kapitein riep geruststellend "no poison no poison" maar de grote van het hakmes waar het personeel mee aan kwam lopen verontruste ons lichtelijk. Gelukkig bleek de schrik ongegrond. Het mes, waarmee je makkelijk een hele voet af zou kunnen hakken werd alleen gebruikt om plat op de voet te slaan.. Wat er nu met de voet moet gebeuren is onduidelijk. De locals zeggen dat het zo oke is en andere adviseren om de stekels er uit te verwijderen. Een uurtje pulken met een pincet en een nagelkipper heeft nog weinig opgeleverd. Een stekelige ervaring die zijn nasleep nog zal hebben.



Swimming with dolphins
Als klein meisje droomde Loesje er in Harderwijk al van om later dolfijnentrainster te worden. Afgelopen week is deze droom wat dichterbij gekomen tijdens een uurtje zwemmen met dolfijnen. Het boeken was lastig en het dolfinarium stelde niet veel voor maar de ervaring was zeker leuk. Het was mooi om deze dieren van zo dichtbij wat beter te leren kennen.

Literaire note van Erik: "Kortom het was Dolfijn"