Ergens in de bergen van Vietnam 180 km voor Dalat, Zondag 27 december,





Deze week:
- De prijsvraag
- kerst filmpje
- Oorlogsverleden
- Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
- Voet je voor voetje door Ho chi minh
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


De prijsvraag
Natuurlijk zijn jullie hartstikke benieuwd naar het goede antwoord op onze prijsvraag van vorige week. Om eerlijk te zijn hebben we in het verkeer nog niet veel zwaar beladen fietsen gezien. Op een scooter is het een ander verhaal daarmee vervoeren ze echt alles en iedereen. Ben je benieuwd naar het antwoord? Bekijk het filmpje over kerst op onze site.

Kerstfilmpje


Oorlogsverleden
Net als Cambodja heeft Vietnam ook een recent oorlogsverleden. Het verschil is dat je het oorlogsverleden in Cambodja merkt maar in Vietnam zie je er op straat nauwelijks iets van. Dat het land nu bestuurd wordt door een communistische partij is ook op het eerste gezicht niet te merken. In het verleden is er behoorlijk gevochten om Vietnam. Voor iedereen die de geschiedenis niet kent: klik hier voor een korte toelichting.
In het warmuseum zien we foto's die genomen zijn tijdens de oorlog tussen de Vietcong en de Amerikanen. Gruwelijk! De Amerikanen hebben tijdens geen genade gehad met de bevolking van Vietnam. De foto's van de vrouwen en kinderen die
doodgeschoten werden, de dorpen die platgebrand werden en de slachttoffers van "Agent orange" (chemisch wapen dat Amerika heeft gebruikt) zijn misselijkmakend. Nog steeds kampt Vietnam met het probleem van de chemische wapens, er zijn vervuilde gebieden waar de chemische middelen in het water zitten. Het binnenkrijgen van deze stoffen veroorzaakt miskramen en misvormde baby's. Confronterend om de gevolgen hiervan op beeld te zien. Het zien van de expositie roept bij ons veel vragen op. De amerikanen worden namelijk in een erg slecht daglicht gezet. De beelden liegen niet maar de Vietcong waren vast ook geen lieverdjes? Wat er precies is gebeurd, wat was de aanleiding daarvoor en wat zijn de gevolgen, het wordt hier allemaal vanuit 1 oogpunt belicht. Misschien is het ons vertouwen in de westerse wereld? Misschien is het onze nuchtere blik? Wij krijgen in ieder geval het idee dat we niet het volledige verhaal zien.


Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
Om de Amerikanen weg te jagen was er in Zuid-Vietnam een verzetsbeweging: de Vietcong. Dit leger oppereerde via een web van ondergrondse tunnels 30 km buiten Ho CHi Minh City. Het leger van 16000 mensen leefde in deze tunnels. Van de 350 kilometer tunnel is er een stukje opengesteld voor toeristen. Er is een toeristentunnel gemaakt maar je mag ook de echte tunnels proberen.
Daar gaat Loes dan, met een lampje het kleine gat in. Het is 20 meter naar de uitgang maar in de kleine ruimte krijg ik het toch een beetje warm. Wat is het smal en pikdonker! Op handen en voeten kruip ik richting de uitgang en ik ben blij als ik het licht zie. De toeristentunnel doen Erik en Loes samen. Deze is iets ruimer uitgegraven zodat wij grote westerse mensen er doorheen passen. Maar met een gids die door de tunnel heen sprint is het nog een kunst om op de goede manier door de tunnel te kruipen. We zijn geen watjes en leggen de hele afstand naar de 'keuken' af (250 meter).




Voetje voor voetje door Ho Chi minh City
5 miljoen!
Nee, dit is niet het aantal inwoners van Ho Chi Minh City (dit is 6 miljoen) maar het aantal scooters dat er in de stad rondrijden. Je zou verwachten dat wij ondertussen wel chaotisch verkeer gewend zijn maar de straten van Ho Chi Minh City weten toch indruk op ons te maken. Maandags beseffen we ons dat we geluk hebben gehad dat we de stad in het weekend binnen gefietst zijn. Het hele verkeer staat namelijk vast. Lange rijen met scooters sluiten aan in de file. Op andere plekken in de stad vliegen de brommers met hoog tempo langs ons heen. De straat oversteken is geen makkelijke opgave met deze drukte. Het heeft geen zin om te wachten tot de weg rustiger wordt, dat wordt het namelijk niet. Je moet gewoon de weg op stappen en er voor gaan. Voetje voor voetje maar wel zelfverzekerd
stappen we naar de overkant, de scooters die ons naderen wijken vanzelf uit elkaar als de zee deed voor Moses. Op het midden van de straat draaien we ons gezicht de andere kant op. Nu komt het verkeer daar vandaag. Ook hier kijken we rustig hoe
de scooters voor ons uitwijken en langs ons heen verder racen. Het avontuur is geslaagd we leven nog :-)

Zoals beloofd (zie filmpje),
een eervolle vermelding voor Annemie Smits.
Proficiat!



Technische gegevens:
Dag 74, 00 km, Bezoek van refunication palace en pagoda
Dag 75, 00 km, Naar CuChi tunnels
Dag 76, 00 km, Naar war museum
Dag 78, 00 km, plannen en relaxen in Ho Chi Minh toch geen kerstmis
Dag 79, 00 km, Naar Spa (kuuroord) 1ste kerstdag
Dag 80, 84 km, 17,7 gem. vlak, Dau Giay
Dag 81, 76 km, 17,4 gem. glooiend landschap, locatie onbekend


Antwoord op jullie:
Annemie: Maar goed een heel andere kerst in een tropische sfeer is ook wel wat en bovendien hebben jullie denk ik een extra jaarwisseling (het chinese nieuwjaar?)
Ja, twee keer nieuwjaar voor ons dit jaar. Het chinese nieuwjaar TET valt in februari dus dan kunnen we ook mee gaan feesten.

Loesje: Gaan jullie straks nog een boek maken van alle avonturen?
Waarschijnlijk maken we voor onze zelf wel een boek met foto's en verhalen maar dat is pas een zorg voor als we thuis zijn.

Loesje: En hebben jullie al "geshuttled"?
Nee, de parken hier zijn vol met fanatiek badmintonnende mensen en ook in dorpjes vindt je gymzalen waar je kunt spelen. Maar bij gebrek aan goede rackets hebben wij het er nog niet op gewaagd.

Sander: Voelen jullie je daar niet lang tussen de Vietnamezen en Cambodjanen eerder? De mensen zijn daar gemiddeld 1.50-1.60m toch?
De mensen hier zijn inderdaad een stuk kleiner dan wij westerse. Hier in vietnam zijn de mensen niet alleen klein maar ook heel fijn gebouwd. Volwassen mensen hebben een soort kinderlijfjes. Toch vallen wij niet heel erg op tussen de menigte. Misschien omdat we zelf ook niet heeeeel groot zijn..?

Oma: Mijn vraag is;Waar laten jullie veilig de fietsen ,als jullie met activietijten meedoen? Of stelen ze daar niet??En de durelaptops?
De fietsen binden we vast aan een hek of een lantaarnpaal. In de hotels mogen de fietsen binnen staan zodat ze 's nachts veilig zijn. Gelukkig is dat altijd nog goed gegaan. Ook de laptop proberen we ergens te verstoppen op onze kamer of we nemen hem mee (Dat is natuurlijk de veiligste optie). Gelukkig zijn wij nog niet bestolen, laten we dat zo houden.

Oma: En proberen ze niet hash bolletjes in jullie bagage te doen?
Tijdens onze vlucht naar Bangkok hebben we nergens last van gehad. We proberen voorzichtig te doen bij het passeren van landgrenzen. Meer kunnen we daar niet aan doen. Wij vertellen mensen niet snel waar we naar toe gaan. Ze zullen de bolletjes niet snel in een tas stoppen met bestemming onbekend.