Zondag 3 januari,
Bijkomen in Nha trang,



Deze week:
- Wat is normaal? Wij zijn zeker ingeburgerd...
- Fietsen door de Vietnamese alpen
- Dakloos in een plaatsje met honderden hotels
- Happy new year
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Wat is normaal? Wij zijn zeker ingeburgerd...
Afgelopen week beseften we dat een heleboel dingen voor ons 'gewoon' zijn geworden. Gebeurtenissen waar we normaal van onze stoel van zouden vallen van verbazing merken we nu nauwelijks op. In Nederland kun jij je niet indenken dat er plotseling geen stroom meer zou zijn in een hotel. Wij pakken 'gewoon' een zaklampje en creeren licht. In Nederland zou je stoppen om te controleren of je het wel goed hebt gezien als je denkt dat er rijst op de straat ligt te drogen. Hier sturen we er 'gewoon' rustig om heen en ook koffiebonen of garnalen en vissen op de weg ontwijken we alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ook het vreemde eten went. Als er rare dingen in onze soep drijven (rattenvlees?) eten we er 'gewoon' een beetje om heen. En toen de koffie laatst veelste sterk was lengde we het drankje 'gewoon' aan met thee. Op dat moment besefte we dat jullie waarschijnlijk krom zouden liggen van het lachen als we zouden vertellen dat we onze koffie aanlengen met thee om het drinkbaar te maken. Voor ons is dit 'gewoon normaal'. 'Normaal' voor ons zijn dingen normaal die jullie vast en zeker zouden omschrijven als 'heel vreemd'.


Fietsen door de vietnamese alpen
Geen ananassen, bananen en palmbomen meer langs de kant van de weg maar rubber, koffie en theeplantages. De afgelopen week zijn we van Ho Chi Minh naar Dalat (hoogte: 1600meter) gefietst. We vertrekken zonder te weten waar ons eindpunt van die dag zal zijn en of daar een hotel is. Gelukkig gaat dit prima. Het zijn enkele prachtige fietsetappes en we vinden overal een goed (en betaalbaar) hotel en goed te eten. Fietsen is ook in de vietnamese alpen genieten.


Dakloos in een plaatsje met honderden hotels
Hoa Flower Festival. In de mekong delta vertelt een lokale vrouw ons over een festival in de bergen met nieuwjaar. Op dat moment ontstaat ons idee om hier oud op nieuw te vieren. De vrouw is zo enthousiast dat we denken dat het wel leuk moet zijn. Uiteindelijk levert het festival meer gedoe op dan plezier. In Ho Chi minh horen we dat het festival zo populair is dat alles in Dalat volgeboekt is tijdens die dagen. Dus gaan we naar een 'reisbureau' en reserveren voor de zekerheid een hotelletje in Dalat. Goedkope kamers zitten vol vertelt de vrouw ons, dus gaan we voor een redelijk duur hotel. Na vijf dagen fietsen komen we aan in de stad. De kamer waar we de eerste nacht mogen slapen is geweldig, groot, ruim en schoon.. Het personeel laat ons echter meteen zien dat we morgen moeten verhuizen. De rest van de nachten mogen we slapen in een hokje in de kelder zonder ramen. Daar hebben we niet zo veel voor betaald! We willen ons geld terug besluiten we. We hebben hier in de stad honderden hotels gezien dus we zoeken zelf wel wat beters. "Do you have a room free?" vragen we aan de vrouw achter de balie van een willekeurig hotel in de straat, "No" is haar antwoord. Bij de volgende receptie schud de vrouw ook nee, en ook het derde hotel reageert met "full", de vierde begint al nee te schudeen als we binnen komen. De vijfde heeft een kamer, juj! Maar dan blijkt dat we daar maar 2 nachtjes kunnen blijven (dus niet tijdens het festival). Owjee! Met ongenoegen gaan we terug naar ons eigen hotel en zeggen dat we toch al de nachten bij hen willen blijven ondanks dat we het te duur vinden. "Not possible" zegt het meisje "we are full". Daar staan we dan, in een stad die leeft van het toerisme en nu is alles vol. Wat moeten we nu? We gaan nog zeker 10 hotels binnen maar nergens is plek om te slapen. Nouja, we moeten maar accepteren dat het 1 nachtje in de suite wordt, daarna 1 nachtje bij het hotel dat nog wel een kamertje had en dan maar weg uit dit plaatsje. Balen. We vinden we het zo jammer dat we vragen aan het personeel of er niet ergens een plekje is waar we kunnen liggen? Zo komt het dat we 1 januari niet in een hotelbedje liggen maar op een zolder op de grond op onze matjes.
Maarhe, het is gratis en we kunnen het festival meemaken.



Happy new year
2 kleine ronde gele, 1 paarse, 1 langwerpige gele, 1 groot bruistablet en een zakje poeder, dit is de dosis voor na het ontbijt. Een happy new year, graag! Voor ons was er dit jaar helaas geen happy jaarwisseling. Erik werd afgelopen week namelijk ziek. We besluiten dit keer niet te wachten tot de buikpijn vanzelf over gaat maar we zoeken meteen een dokter op. De 31ste zitten we 's middags in een vietnamees ziekenhuis. Ondanks dat Erik zich beroerd voelt kijken we onze ogen uit. Het ziekenhuis is gelukkig schoon, er lopen enkele verpleegsters in witte pakjes mondkapjes. De eerste hulp bestaat uit 12 bedden in een grote zaal. Iedere binnenkomende patient wordt op een bed gelegd. We hoeven niet lang te wachten er komt snel een jonge arts bij ons die redelijk goed engels spreekt. Hij stelt wat vragen, bevoelt Erik zijn buik en komt enkele minuten later terug met een diagnose. Het gaat allemaal professioneel en kundig. Dan krijgen we het recept, er staan 5! verschillende pillen op die 4 keer per dag genomen moeten worden. Het consult van de arts en de medicatie moeten meteen cash worden afgerekend. 7 euro is het totaal bedrag, dat is nog niet de moeite om aan de verzekering op te geven. De medicatie slaat gelukkig aan en Erik heeft al weer praatjes voor tien. Ondanks dat besloten we de kilometers van Dalat naar Nha Trang met de bus te nemen. En daar zijn we nu. Erik doet het nog rustig aan om helemaal op te knappen en ondertussen genieten we de eerste dagen van dit jaar weer lekker van zee zon en strand.


Technische gegevens
Dag 82, 47km, 12,1 gem. Zwaar met zeker 10km klim, naar Bao Loc
Dag 83, 82km, 15,3 gem. Op en neer wind tegen, naar Lien Ghia
Dag 84, 38km, 12,2 gem. Lange klim naar Dalat
Dag 85, 6 km, naar Kabelbaan in Dalat
Dag 86, 4 km, Rondom Dalat
Dag 87, 0 km, Bus naar Nha Trang
Dag 88, 0 km, op het strand liggen in Nha Trang


Antwoord op jullie
Sanne: En hoe is de kerst bevallen onder de zon?? Hebben jullie wel een kerstgevoel gehad?
Kerst onder de zon was raar maar leuk om een keer mee te maken. En zoals je kan zien in ons filmpje van vorige week, is hier heus wel wat kerstsfeer te vinden.