Zondag 27 juni,
Rurrenabaque Bolivia


Deze week:
- Een jaartje ouder
- Anaconda's en krokodillen
- Oranjegekte
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Een jaartje ouder

Erik: "Een pannenkoek met een 29 erop als ontbijt, de hele ontbijtzaal die happy birthday zingt. Een bordje hutspot met een gehaktbal als lunch in een Nederlands cafe. Jammie! Nederlandse dropjes en een echt voetbal shirt als cadeau. En vooral een hele dag lekker relaxen. Een geweldige dag gehad."

Loes: "Mijn verjaardag begon met ontbijt op bed. Een echt kaarsje om uit te blazen, juj. De rest van mijn verjaardag staat in het teken van de toer naar de pampas. Het is zeker wat anders dan normaal. Om op je verjaardag krokodillen te spotten. Om 's avonds met jungle geluiden op de achtergrond onder een muskietennet in slaap te vallen. het was een leuke dag maar ik voelde me daardoor niet echt jarig. Volgend jaar dus maar een dubbel feestje..? Echter toen we zondag terug kwamen en ik al jullie berichtjes zag voelde ik me toch nog een beetje jarig.
Dankjewel allemaal dat jullie aan mij hebben gedacht!


Anaconda's en krokodillen
Pfiew, wat is het warm op zeeniveau. We zitten we in een Jeep, de zon schijnt fel door het raam en onze rug plakt aan het leer van de zitting. we zweten als kaas in de magnetron en hobbelen over de onverharde weg. Het zandpad lijkt oneindig. Na een 18-urige busrit is de vier uur extra in een jeep niet het eerste waar je aan denkt. Gelukkig komt er wel een einde aan de weg en arriveren we aan het water.

In de boot is het een stuk prettiger. Een briesje blaast Loes haar haar uit haar gezicht, het zonnetje verwarmd onze huid, en meteen biedt de kant uitzicht op de inwoners van de pampa: krokodillen. Honderden krokkies liggen langs de kant naar het water te loeren. Hun gladde huid glinstert in de zon. Er liggen heel wat tasjes, schoenen en portomonees in het zonnetje te luieren. Helaas hebben deze dieren uit de oertijd geen honger vandaag. De enige actie die we zien is hoe ze zich langzaam in het water laten glijden. Of met hun oogjes net boven het water uit ronddrijven.

Op de tweede dag is er meer actie. We gaan op zoek naar Anaconda's! We krijgen rubberen laarzen om het moeras in te gaan. De eerste meters gaan goed. Luid lachend en kletsend (om de eventueel aanwezige dieren toch nog maar even op afstand te houden) stappen we de swomp in. Het lachen vergaat ons echter snel. De kniehoge laarzen blijken onze voeten niet droog te houden. Lieslaarzen waren beter op hun plaats geweest geweest. We zakken weg tot halverwege onze bovenbenen. Voor we het weten lopen de laarzen vol met bruine stinkende moddersmurrie. Gatver! Een uur lang ploeteren we op zoek naar de wurgslang. Helaas zonder succes. Achteraf horen we dat we nog geluk hebben gehad. Een meisje uit een andere groep is aangevallen door een krokodil. Ze is met spoed naar het ziekenhuis gebracht omdat ze een grote wond ter hoogte van haar knie heeft.

Ps. Toch een foto van Erik met een 2,5 meter lange anaconda hier. Hoe dat kan.. Dit is het huisdier van een lokale man. Na vergeefste pogingen om de slang in zijn eigen leefomgeving te vinden besloot onze gids dat we hem op deze manier toch van dichtbij konden zien. Ja we weten dat dit niet echt ecologisch verantwoord is, maar we hebben hem hier niet voor betaald dus voelde we niet dat we gevangen houden van de slang in een actieve manier supporteren. En Erik vond het toch wel erg stoer om deze sterke killer door zijn hand te voelen glippen.




Na in een hangmat te zijn bijgekomen van dit vieze geploeter gaan we op zoek naar ons avondeten. Pirania's. Vissen op deze dieren blijkt niet moeilijk. De zwemmende pitbulls happen naar het aas als hongerige honden een steak aan zouden vallen. Toch is het nog niet makkelijk om de visjes in de boot te krijgen. Vaak gaat de pirania er met het aas vandoor en komt de haak leeg uit het water. De vangst is echter groot genoeg om s avonds met de hele groep (met uitzondering van de geen visetende Erik) van te smikkelen. Wat trouwens niet heel bijzonder smaakt.

Al met al hebben we mooie dagen gehad in de bush. Verschillende aapjes gezien, de anaconda, kaaimannen en krokodillen en Erik heeft zelfs gezwommen tussen de roze rivierdolfijnen. Een afwisselend avontuur.






Oranjegekte
Geen oranje vlaggetjes, geen voetbalgatgets en geen beessies voor ons dit jaar. Wel het voordeel dat we lekker doen waar we zin in hebben en dus iedere wedstrijd van de worldcup kunnen zien. De bolivianen zijn gek op voetbal. Als mensen ons vragen "donde vives?" Dan is Erik zijn antwoord: "el nouvo champion del mundial". In grote steden zijn tv schermen gezet om de wedstrijden te kijken, en alle kroegen hebben de tv aan staan tijdens de wedstrijd. Dus we hoeven het echt niet te missen. Erik is zo gefocust op de worldcup dat Loes een oranje voetbalshirt heeft gekocht voor zijn verjaardag. Dus aan deze kant van de wereld moedigen we gezellig mee aan.


Technische gegevens
Dag 26 Vieren van Erik zijn verjaardag in La Paz
Dag 27 La Paz ontdekken Dag 28 Bus naar Rurrenrabaque
Dag 29 Toer boeken in Rurrenrabaque Nederlandsvoetbal kijken
Dag 30 Loes haar verjaardag, Toer naar pampas, boottocht
Dag 31 Pampas, het moeras in, en pirania's vissen
Dag 32 Pampas, Dolfijnen en anaconda spotten


Antwoord op jullie
Greet: "Gaan jullie niet naar Guatamala?"
Nee helaas. Slechts 3 maandjes in Zuid amerika maakt dat we moeten kiezen. En we hebben gekozen voor Peru, Bolivia, Argentine en Brazilie. We hebben un al het gevoel dat we niet alles kunnen zien dus meer past er echt niet meer bij.

Marleen: "Isla del Sol daarentegen klinkt geweldig. Is het daar ook minder toeristisch?"
Jep, natuurlijk zijn er restaurantjes, hostelletjes en souveniersverkopers op Isla del sol. Maar de algemene sfeer straalt iets authentieks uit, en niet iets commercieels. Heel plezierig dus en echt een aanrader!

Hai en Stans: "En hoe hebben jullie de verjaardag van Erik gevierd? En gaan jullie de verjaardag van Loes vieren?"
Zie hierboven :-)

Oma Sinnige: "Van harte gefeliciteerd met je ????zoveelste verjaardag?"
23 jaar is Loes geworden.

Zondag 20 juni,
Isla del sol, Bolivia



Deze week:
- De grond die onder je voeten weg rot
- Stakingen
- Cavia's en cocaineblaadjes
- Isla del sol
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

De grond die onder je voeten weeg rot
Iedere keer opnieuw je vloer vervangen omdat de grond anders onder je voeten weg rot. Dit is werkelijkheid voor een kleine groep peruanen die op drijvende eilanden leven in het grote Titicaca meer. Ooit vluchtte deze bevolkingsgroep het meer op, omdat het vasteland niet veilig was. Tegenwoordig is het een fijne plek om te wonen omdat er geen belasting wordt gehefd. Toch zijn ze afhankelijk van het toerisme om deze levensstijl nu in stand te kunnen houden.
Voor ons voelt het raar om aan land te gaan op een van de rieten eilanden. De grond veert zacht door. Je krijgt het gevoel dat als je je voeten verkeerd neer zou zetten je schoenen niet droog zouden blijven.
De eilanden bestaan uit een plateau waarop rieten huisjes staan. Het zijn kleine simpele hutjes maar ze zijn dankzij een zonnepaneel wel voorzien van tv en computer. Er zijn rieten hutjes die doorgaan als hotelletje, restaurantje of souveniersshop. Midden op het eiland ligt een half afgebouwd rieten boot. Interresant maar erg gericht op toeristen.



Stakingen
Net nu we in een van de saaiste plaatsjes van Peru zijn beland. Waar werkelijk niet veel te doen is en de hostels koud en duur zijn. Hebben de inwoners besloten te gaan staken. Geen bussen dus. Er is een conflict met de overheid die olie wil verkopen aan Mexico terwijl de Peruanen dit zelf willen houden. Deze gelegenheid wordt aangegrepen om tegen de overheid te protesteren.
Als Loes s' ochtens naar de bakker gaat is het grote hek voor de bakkerij dicht. Gelukkig is het kleine deurtje open. Al snel blijkt achter de gesloten deur de bakkerij toch broodjes te verkopen. In de supermarkt gebeurd hetzelfde. Maar als de proteststoet door de straat trekt sluit de eigenaresse van ons hostel voor de zekerheid toch het hek en de gordijnen. Wij balen van het oponthoud, maar zijn onderhand wel gewend aan dit soort verassingen.


Cavia's en cocaineblaadjes
We hebben Peru verlaten een van de dingen die we gaan missen is de peruaanse keuken. Lomo saltado, empanada's, currizo's, pisco sour, alpalcavlees en cocathee. Het eten was genieten. Vooral de driegangenmenu's voor een prikkie gingen die er bij ons wel in. De goedkoopste maaltijd kostte minder dan een euro en bestond uit kippensoep met spagetti erin, dan rijst met geroerbakt rundvlees en als toetje zoete thee.
Twee eetgewoontes die we hier nog even willen noemen zijn de Guy, en Mate de coca. Guy is het peruaanse woord voor Cavia. En ja, 'Guy' komt op iedere menukaart voor. We hebben een cavia in zn geheel voor ons op tafel gehad. Geheel met een tomaatje in zijn mond gepropt. Het ziet eruit alsof het beestje zo uit de kooi van je kleine nichtje is geplukt en in de pan is gegooid. Met alles erop en eraan is het een werkelijke delicatesse (voor de peruanen). Echter niet voor ons. De aanblik van het kleine hulpeloze diertje op het bord geeft ons meer braakneigingen dan eetlust. Laat de caviatjes in Nederland maar gewoon lekker rondrennen tussen de konijntjes.
Dan die tweede: Mate de coca.
Zuid-Amerika is bekend om de grote productie cocaine. De hele bevolking is fan van de werking van deze plant. In de supermarkt vindt je coca snoepjes, losse cocablaadjes en vooral ook coca thee. Die laatste zou een helende werking hebben tegen hoogteziekte en vanallerlei andere kwalen. Dus ook wij hebben heel wat koppen cocathee achterover geslagen. Lekker hoor een kop warme thee als het koud is. En of die cocainebaadjes werkelijk iets doen..? Daar zijn we nog niet helemaal uit.


Isla del sol
Uitgestrekt blauw water, witte bergen aan de horizon en midden in de blauwe zee een eilandje. Een eiland met nauwe straatjes, kleine huisjes, akkertjes en vrouwtjes in traditionele kledij. Ezeltjes die af en aan lopen beladen met riet of water. Varkens die in het zonnetje liggen, kippen die over het land scharrelen. Het eiland is perfect. ondanks nog steeds protesterende darmen is het bezoek aan dit rustige paradijsje een genot. De boottocht duurt een eeuwigheid maar voor iedereen die tot rust wil komen, ga naar Isla del sol in Bolivia!
Volgende week meer over Bolivia.

Technische gegevens
Dag 18 Uitrusten en uitzieken in Cusco, zonnig
Dag 19 Uitrusten in Cusco, nachtbus naar Puno,zonnig
Dag 20 Toer naar rieteilanden Uros Puno, strak blauwe lucht
Dag 21 Vast zitten in Puno vanwege protest, strak blauwe lucht
Dag 22 Wachten op de bus naar Coppacabana, blauw en zonnig
Dag 23 Bus naar Coppacabana
Dag 24 Bezoek isla del sol
Dag 25 Bezoek isla del sol, bus naar La Paz

Antwoord op jullie
Annemie: "Wat staat ons volgende week weer voor verrassends te wachten??"
Zie hierboven. En wat betreft volgende week... Dat zullen onze verjaardagen zijn en de eerste verkenning van Bolivia

Malou: "Hebben jullie niks meegekregen van alle gekheid om Joran van der Sloot, trouwens?"
Onze landgenoot stond hier bijna een week lang met foto en al op de voorpagina's van de kranten. De meningen erover waren verdeeld.

Marleen: "speciale plannen voor je verjaardag Loes?"
Loes: "geen idee nog ;-) misschien heeft Erik een verrassing in petto hihi. Maar hij is zelf eerst aan de beurt.

Zondag 13 juni,
Machu Pichu, Peru


Deze week:
- Oeps, een beetje te laat deze week
- Over de Salkantai Trek
- We klimmen net niet hoger dan de Mount Blanc
- Machu picchu
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Oeps, een beetje te laat deze week.
Sorry dat we wat later zijn met de update van deze week!
Afgelopen dagen zijn we op pad geweest en zaten in de bergen zonder internetverbinding.
Maar met redelijk lente weer en spannende voetbalwedstrijden missen jullie onze update waarschijnlijk niet zo hard. Toch..?



Over de Salkantai trek
"De inka trail" is het oorspronkelijke pad van de Inka's dat leid naar de verborgen stad. Helaas is het aantal mensen dat dit pad mogen lopen door de overheid beperkt tot 500 per dag waardoor de tochten erg duur en volledig volgeboekt zijn.
Dus trekken wij naar de Machu picchu via een andere weg: de Salkantai trek. Deze trek wordt door National Geographic Adventure Travel Magazine genoemd bij de 25 beste trekkingen van de wereld. Dus dat moet wel mooi zijn toch?
Het is een 5-daags programma, de eerste 4 loop je door de bergen naar het toeristenstadje onder bij Machu Picchu en de 5de dag beklim je de 2000 traptreden om daadwerkelijk in de stad te komen.
De wandeling was normaal gesproken voor ons prima te doen. Helaas speelde er bij ons beide maagdarmproblemen waardoor het nog een hele kunst was de tocht te volbrengen. Toch hebben we genoten van de wandeling door het andesgebergte.


We klimmen net niet hoger dan de Mont Blanc
Het hoogste punt van onze wandeling is op 4600 meter boven zee niveau. Nog stijgen er hoge sneeuwpieken boven ons uit terwijl we de laatse meters naar boven sjokken.
Eenmaal boven blijft ons hart tekeer tegaan alsof er een olifant vanuit onze ribbenkast zich naar buiten wil stampen. Die zelfde olifant drukt onze longen samen waardoor genoeg zuurstof krijgen een hele opgave is.
Na enkele minuten pauze blijft onze ademhaling alsof we een marathon aan het rennen zijn.
Erik heeft het zwaar, voelt zich misselijk duizelig en heeft hoofdpijn. Toch is het een geweldige beleving om op deze hoogte een offer te brengen aan de inka goden en ons eigen tempeltje te bouwen.

Hoe dan ook zal het 'een adembenemend hoogtepunt' van onze reis blijven, maar dan wel in letterlijke zin.

Machu picchu
"Plots stond ik voor de muren van ruïnes en huizen, de beste kwaliteit Incabouwkunst. De muren waren moeilijk te zien, daar ze in de loop der eeuwen gedeeltelijk waren overwoekerd door bomen en mos, maar in de schaduw van bamboe-bosjes en dicht vervlochten klimplanten waren hier en daar muren zichtbaar van witte granieten blokken, die met grote precisie waren uitgehouwen en waren samgengevoegd. Er waren schitterende tempels en koninklijke huizen te zien, een groot plein en tientallen huizen. Het leek wel een droom"
Dit schrijft professor Hiram Bingham in zijn boek "De ontdekking van Machu Picchu" Deze Amerikaanse professor Hiram Bingham is enige tijd op zoek naar Vilcabamba, de laatste schuilplaats van de Inca's als hij op 23 juli 1911 per ongeluk Machu Picchu ontdekt.
Wij verkennen deze stad 13 juni 99 jaar later. Het terein is van planten ontdaan waardoor de stad er onaangetast uitziet. De verhalen die onze gids verteld zijn indrukwekkend. Vanaf de heuvel over de stad uitkijken is een hele belevenis. Helaas veranderd de tocht voor Loes snel in een vlucht naar de toiletten en kunnen kan zij niet langer van de stad genieten. Erik voelt zich weer prima en verkent de stad zoals Hiram dat bijna 100 jaar geleden deed. Erg onder de indruk.





Technische gegevens
Dag 10 Cusco verkennen, koud maar zonnig
Dag 11 Tour naar de Sacred valley van de inka's Cusco, koud maar zonnig
Dag 12 Voorbereiden op trekking, koud en ligt bewolkt
Dag 13 Dag 1 van trekking, koud maar zonnig
Dag 14 Dag 2 van trekking, op de top, koud maar zonnig
Dag 15 Dag 3 van trekking, koud maar zonnig
Dag 16 Dag 4 van trekking, koud maar zonnig
Dag 17 Dag 5 van trekking, bezoek machu pichu nachtbus naar cusco, koud maar zonnig


Antwoord op jullie
Jose: "En wat weer een belevenissen, zijn jullie nooit moe van al die indrukken steeds maar weer?"
Als we moe zijn houden we gewoon even pauze. Daarbij is het ontzettend leuk om al die nieuwe dingen te ervaren dus dat houdt ons prima op de been.

Zaterdag 5 juni,
Colca kloof, Peru



Deze week:
- Eerste indrukken
- Pinguins Zeeleeuwen y mucho Guano
- In een private Jet over de woestijn
- Arequippa
- De op een na hoogste kloof en de op een na grootste vogel van de wereld.
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Eerste indrukken
Wat we precies hadden verwacht weten we zelf eigenlijk niet meer precies. Maar Peru voldoet niet geheel aan ons verwachtingspatroon. Misschien was het wat onrealtistisch om alleen te denken aan bergen, mensen in kleurige kledij en lama's. Hoe dan ook zijn we verbaasd over de veelzijdigheid van Peru.
Grote steden, modern geklede mensen, veel verkeer, veel woestijn, kip met friet als locaal gerecht, en nog veel meer.
Afgelopen week was een geweldige mix van indrukken. We zijn nu al helemaal fan geworden van dit land.
Lees hieronder maar verder.



Pinguins Zeeleeuwen y mucho Guano
In Nieuw zeeland zaten we uren in een vogelhuisje te turen om 2 pinguins te kunnen zien. Liepen we met gevaar voor eigen leven over het strand om zeeleeuwen te spotten. We waren diep onder de indruk van deze dieren in het wild. 1 boottoertje in Peru brengt ons vele huppende pinguins, luierende zeeleeuwen op enkele meters afstand en duizende vogels. Er zijn zo veel vogels dat de rotsen waarop ze leven helamaal wit gekleurd zijn van de vogelpoep (guano).
De Ballistas eilanden worden ook wel een tweede Galapagos genoemd. Nou is dat misschien wat overdreven maar wij vinden de tocht naar de eilanden wel erg de moeite waard.




In een private Jet over de woestijn
Alsof we nog niet genoeg gevlogen hebben, gingen we deze week weer de lucht in. Na flink wat onderhandelen krijgen we voor een mooie prijs een prive vliegtuigje dat ons over de woestijn in de buurt van Nasca vliegt. Waarom willen jullie nu over de woestijn vliegen? vraag je je nu misschien af. Of misschien weet je wel alles over de geheimzinnige Nasca-lijnen hier in Peru. Verspreid over een woestijn gebied liggen hier grote tekeningen. Ze zijn gemaakt tussen 300 VC en 500 NC maar niemand weet waarom...

Als de piloot ons verteld dat deze Chesna ons vliegtuig is ziet Erik de bui al hangen. We zitten in de stoeltjes, doen de koptelefoontjes op en klikken de riem vast. De piloot ratelt in het spaans gegevens door aan de regeltoren. Dan maken we vaart over de landingsbaan... We voelen wat druk in onze buik en voor we het weten zijn we los van de grond. Heel raar. Net alsof we in een hurby-autootje zitten dat besluit te gaan vliegen. Hobbelig komen we hoger in de lucht en al snel hebben we een wijds uitzicht. Achter ons ligt de stoffige stad, de beige huisjes staan in de zon, en de was hangt op de dakterassen te drogen. Eromheen zien we groene akkers als een oase in de woestijn. De snelweg Pan-Americana loopt vanuit Nasca kaarsrecht door de woestijn.

De co-piloot draait zich om en verteld ons dat we de eerste tekening kunnen zien. Om het ons zo goed mogelijk te laten zien draait het vliegtuig een scherpe bocht. Tijdens de circel voelt Erik zijn maag samen knijpen. De walvis is als een krijttekening in het zand. De copiloot verteld de doorsnede van honderde meters en we zijn op weg naar de volgende tekeningen. Alle 12 zijn ze indrukwekkend, helaas trekt Erik steeds witter weg. Bij nummer 9 wordt het te veel en belanden de eerder genuttigde koekjes als een stinkend goedje in een plastic zakje.

Ondanks de misselijkheid is de vlucht genieten, en ook de laatste rondjes zijn de moeite waard. De allerlaatste tekening is een schattige dino dat wordt onze favoriet. Nu zijn we toch wel heel benieuwd wat de reden is van deze tekeningen...


Ps. Willen julie de Nasca-Lijnen ook zien? Dat kan! Probeer google-earth maar eens uit!


Arequippa
Na dit stoffige woestijnlandschap is de volgende bestemming een verademing. Arequippa staat bekend om de mooiste binnenstad van Peru. Alle steden in Peru hebben een Plaza des armas, een hoofdplein met een kerk, bankjes, groene perkjes en een fontijn. Dit is duidelijk de place to be. De lokale bevolking zit er op de bankjes, voert er de duiven, en probeert dingen te verkopen, en genieten van een ijsje of een andere snack.
Arequippa heeft inderdaad een prachtig hoofdplein. Het is een mooie stad. De grote kerk is indrukwekkend. De straatjes zijn gezellig. En er is een groot oud kloostercomplex dat ook leuk is om doorheen te zwerven. Blauw gekleurde muren, rode bloemen, ouderwetse houtovens, en kapelletjes geven een sfeertje dat wij bij Zuid-Amerika vinden passen.


De op een na hoogste kloof en de op een na grootste vogel van de wereld.
Kale hoogvlaktes, groene wijdes met grazende lama's, besneeuwde toppen in de verte, rotswanden begroeid met verschillende soorten cactus, dorpjes waar vrouwen in kleurige klederdracht bezig zijn, ezeltjes bepakt met grote stapels mais... Tijdens een tweedaagse tocht naar de op een na hoogste kloof van de wereld krijgen we het allemaal te zien.



Op een uitzichtpunt stoppen we om naar de Condor te kijken. Deze vogel heeft een spanwijdte van 3 meter en is zittend 1.20 meter hoog. Hij voedt zich met dode dieren zoals jonge koeien en lama's (aaseter). Tijdens het opwarmen van de lucht in de vroege morgen zweeft hij zonder ook maar 1 vleugelslag te maken boven de kloof. het is indrukwekkend hoe dit gigantische beest zonder enige inspanning door de lucht zweeft.


De trekking is inspannend, het zwembadje bij het eindpunt heerlijk. Als de hoogte onze adem al niet weg neemt doen de uitzichten het wel, het is zo adembenemend mooi. Dit is het Peru dat we van te voren hadden verwacht.



Technische gegevens
Dag 03 Reizen naar Pisco, bewolkt
Dag 04 Boottocht in paracas reizen naar nasca, bewolkt
Dag 05 Overvlucht over nascalijnen nachtbus naar Arequippa blauwe lucht
Dag 06 Arequippa verkennen, klooster bzoeken, blauwe lucht
Dag 07 Toch niet raften, blauwe lucht
Dag 08 Trekking door de colca kloof, stalend zonnetje
Dag 09 Trekking door de colca kloof nachtbus naar Cusco



Antwoord op jullie
Rene en Natasja: "Willen jullie als jullie terug zijn ook nog naar Afrika?"
Naar afrika gaan was inderdaad een ideetje dat boven was komen borrelen. Dit is echter geheel afhankelijk van de centjes die we wel of niet overhouden. Met ons uitgavenpatroon momenteel zit het er waarschijnlijk niet in. Dan zullen we het moeten bewaren voor een volgende keer.

Annemie: "Heel wat pagina's zijn erbij gekomen (of staan die er al wat langer op en heb ik ze eerder niet opgemerkt??"
Af en toe hebben we tijd om aan de site te werken. Maar met al die mooie dingen lukt het niet om alles netjes up to date te houden. Als het af is laten we het jullie weten.

Sanne: "Gaan jullie de inca-trail doen?"
De incatrail is zo'n populaire wandeling dat je hem minstens enkele maanden van te voren moet boeken. Ze laten maar een beperkt aantal mensen toe op de trail en je mag hem niet zelfstandig doen. Reserveren past niet echt in onze reisstijl dus zit de trekking er voor ons niet in. Gelukkig zijn er genoeg alternatieven oude inca-paden die ook de moeite waard zijn om te lopen. Volgende week horen jullie hoe het was.

Inge: "Is het geen raar idee dat jullie nu aan het laatste deel van jullie reis zijn begonnen?"
Het is zeker een raar idee. Af en toe hebben we het gevoel alsof we al bijna thuis zijn. We weten wel dat het nog 2,5 maand is maar op een jaar voelt dit nog maar als een heel klein stukje. Maar we genieten er nog wel van hoor, met volle teugen.