Zondag 29 augustus,
Thuis, Nederland


Deze week:
- Thuiskomst
- Evaluatie van een jaar
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie



Thuiskomst
Na een hobbelige vlucht (in de lucht kan het ook hobbelen) landen we een uurtje later dan verwacht op Schiphol. Daar staan twee zenuwachtige mama's en enthousiaste familie te wachten.

Fijn om iedereen in goede gezondheid terug te zien.













Evaluatie van een jaar
nog geen week terug in Nederland en alweer helemaal opgeslokt in de drukte van alle dag. Net als jullie hebben we nu alweer volle agenda's. Kijken naar een appartementje, solliciteren, met vrienden bijkletsen, noem maar op.
Dit is de rede dat we er gewoon nog niet aan toe zijn gekomen om ons jaar te evalueren.
Een ding mag duidelijk zijn, het was prachtig en we hebben genoten.
Een toelichting met onze hoogte punten diepte punten enz. volgt binnenkort.


Technische gegevens
Dag 89 Laatste dagje zonnen in Rio
Dag 90 Vlucht naar huis, aankomst in Nederland
Dag 1 Huisjes bekijken in Venlo
Dag 2 Solliciteren en banen zoeken
Dag 3 Eerste afspraken en Parkfeesten
Dag 4 Parkfeesten
Dag 5 Wachten tot de regen stopt.


Antwoord op jullie

Joep: ' Wat was indrukwekkender? De favellas of de mini bikini's?'
De mini bikini's natuurlijk. Die hadden we nergens op de wereld eerder gezien.

Zondag 22 augustus,
Rio de Janeiro, Brazilie


Deze week:
- Rio de janeiro
- Favella
- Souveniertjes
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Zondag 15 augustus,
Rio de Janeiro, Brazilie


Deze week:
- Strandzand moet kraken
- Bolle buikjes dankzij BBQ en caipirinha's
- Met Schummi naar Rio
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Strandzand moet kraken
Hoe weet je dat het strand waarop je je bevindt perfect is?
Doe de test: loop op blote voeten een stukje over het zand naar keuze.
Kraakt het zand als zachte sneeuw onder je voeten? Verblind de witte kleur je ogen? Voelt het zo zacht als de donsveertjes van een jong kuikentje?
Dan beoordelen wij het als perfect.
Naast dit perfect witte standzand beschikt Lopes Mendes over blauw water dat zo helder is dat je je tenen blijft zien afgezien van hoe ver je ook de zee in loopt. Een zonnetje dat je lichaam verwarmt. Een zeebriesje dat zorgt dat het niet te warm is. En palmbomen die wat schaduw bieden in dit tropische plaatje.

Helaas hadden we niet de hele week goed weer maar de dagen dat het zonnetje scheen hebben we heerlijk genoten van Lopes Mendes, het mooiste strand van Brazilie.









Bolle buikjes dankzij BBQ en caipirinha's
Na een jaar reizen verwachten jullie volgende week misschien twee slanke uitgehongerde lichamen terug te zien. Maar nee, de goede keuken van Brazilie vult onze buikjes tot ze bol staan.
De afgelopen twee weken hebben we zeker 6 keer gebarbecued. Zo veel eten als je op kan. Salades, stokbroodjes en natuurlijk veel vlees en vers gevangen vis.
Dit alles onder het genot van een sterke caipirinha.
De capirinha is een populair drankje hier in Brazilie. Bij aankomst op een nieuwe plek krijgen we er een als welkom. En tijdens feestjes wordt de drank met cachaca en limoenen rijkelijk geschonken.
Met de cocktail in de hand een live samba bandje op de achtergrond genieten we van onze laatste avonden als reiziger.


Met Schummi naar Rio
We gunnen ons zelf wat luxe. Onze laatste reis doen we niet per openbaar vervoer maar we boeken een snelle deur tot deur verbinding in het hostel. En snel is de verbinding zeker...
Nadat we met een boot naar het vaste land zijn gevaren staat onze chaufeur op ons te wachten. Een normale betrouwbare man denken we op het eerste gezicht. Maar na enkele minuten in de auto hebben we al de eerste bijna doodervaring.
De man heeft zijn rijbewijs duidelijk aangeschaft voor een paar honderd real en niet door lessen te volgen en een examen af te leggen. Hij scheurt als een bezetene over de bergwegen. Hij haalt in, links van z' n voorganger, rechts van zijn voorganger, op een invoegstrook. Hij gaat op de rem staan alsof het een noodstop is en geeft daarna weer gas alsof hij te laat komt voor een afspraak. Hij heeft duidelijk een voorkeur voor de linkerrijbaan en bumperkleven lijkt zijn passie Dan staan we plotsteling stil op de vluchtstook.
De moterklep gaat open en er moet een stekkertje opnieuw bevestigd worden. De reis kan worden voortgezet. Na twee uur, tien bijnabotsingen, vier hartverzakkingen en 120 kilometer komen we aan bij ons hostel in Rio. Na een jaar lang reizen bestempelen we dit als de engste reis ooit, gelukkig is het ook de laatste.


Technische gegevens
Dag 74 Naar Lopes mendes met bewolking
Dag 75 Ruines bezoeken op Ilha grande bewokt en regenacht
Dag 76 Niets doen op Ilha grande ivm slecht weer
Dag 78 Naar Lopes mendes met prachtig weer
Dag 79 Ilha grande
Dag 80 Laatste dag Ilha grande
Dag 81 Op naar Rio


Antwoord op jullie
Sanne: "Waar zijn jullie op zoek naar een appartement? In Venlo weer? Of Venray of iets anders? En qua werk?"
We hebben geprobeerd ons oude huisje terug te krijgen. Dit was helaas niet mogelijk. Maar we hebben een afspraak om te gaan kijken naar twee appartementjes in het zelfde gebouw.
Qua werk, we googelen wat rond. We willen toch wel werken binnen de driehoek Nijmegen, Maastricht Eindhoven. Dus als iemand nog iets weet....?

Marleen: "Jullie hebben vast ongelofelijk veel foto's.. Hoeveel ongeveer? Willen jullie die in een digitaal album gaan verwerken of wat zijn de plannen ermee?"
We hebben de foto's onderweg steeds gebrand op een DVDtje en naar huis gestuurd. Geen idee dus hoeveel het er zijn. Een mooi digitaal fotoboek willen we wel gaan maken. Maar het zal wel een jaartje duren voor dat af is. De reisavo turen van de website is Erik al aan het bundelen.

Toos: "Ik heb zojuist nog even naar de foto's van Brazilie gekeken en zag de foto van Loes met de rugzak. Respect hoor, dat je die een heel jaar hebt meegezeuld. Hoeveel gewicht is dat wel niet?"
Loes haar rugzak weegt ongeveer 15 kg. Die van Erik 19 kg. Je went er wel aan om hem van het ene hostel naar het andere te slepen. Maar we zullen blij zijn als we straks niet meer uit een rugzak hoeven te leven.

Toos: "Nu het eind van jullie fantastische reis en grote avontuur in zicht komt ben ik erg benieuwd hoe jullie er op terugkijken. Wat is meegevallen, wat is tegengevallen, wat waren de hoogte- en dieptepunten. Ik zou het erg leuk vinden daar volgende week iets over te lezen en anders hoor ik het wel als jullie weer veilig in Nederland zijn."
We willen je dit antwoord nog even schuldig blijven. Nog een weekje te gaan dus tijd genoeg voor extra hoogte en dieptepunten. Maar zo gauw we terug zijn zullen we zeker een stukje schrijven over de gehele trip.

Zondag 8 augustus,
Ilha grande Brazilie



Deze week:
- Strand vakantie
- Kanoen
- Regen tijdens een strandvakantie
- Thuis komt dichterbij
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Strand vakantie
11 maanden lang hebben we culturen opgesnoven, natuurwonders bezocht, gefietst, getrokken en nog veel meer. Nu is het tijd voor rust. De laatste weekjes willen we geheel wijden aan strandvakantie.
Gelukkig is Brazilie voorzien van prachtige stranden. Met een groen regenwoud achter ons, zacht wit zand onder ons, en een blauwe zee voor ons genieten we van het zonnetje. Heerlijk even niets doen.

Resultaat is helaas dat we ook geen spannende verhalen voor jullie hebben. Sorry, deze week was weinig boeiend maar we hebben er wel van genoten.


Kanoen
Ook in dit deel van de wereld moet Erik, die zich toch wel een echte kanoer mag noemen met een bootje het water op. We huren twee kano's en vertrekken de zee op. Een relaxt tochtje naar een mooi eiland in de baai. In het mangrove is het spannender. Op de stammen van de bomen die uit het water steken rennen de krabjes omhoog. Het water stroomt plotseling in een stroomversnelling. Voor Loes is het nog een hele kunst om de kano netjes tussen de bomen door te manoevreren. Een botsing met een krab/boomstam wil ze graag voorkomen. Dit lukt, en we peddelen verder in de baai.
Na het kano avontuur in Nieuw Zeeland is dit een kippetje maar het was wel een leuke dag.


Regen tijdens een standvakantie
Helaas, regenwoud groeit niet zonder regen. En dat betekent dat in dit gebied nog behoorlijk wat neerslag valt. We hadden enkele dagen dat het bewolkt was deze week. De weersomstandigheden hier hadden een verbazende overeenkomst met jullie weertje.
Maar goed, door de regen en wolken zitten we vooral binnen films te kijken, te internetten, slenteren we wat rond in het charmerende stadje en gaan lekker naar het ijsbuffet.
Voor iemand die een horeca onderneming wil beginnen. Dit is de tip van de dag: het ijsbuffet. Je neemt een bakje en schept er dan zelf alle smaken ijs in die je lekker vindt. Daarna bedek je het ijs alle toppings die je laten watertanden. Nootjes, chocolade, slagroom enz. Met je zelf geschepte bakje ga je naar de kassa waar het wordt gewogen (je betaald per gram). Na een rondje langs zo'n heerlijk buffet is de rekening niet om over naar huis te schrijven. Maar het is smullen. Dus, clevers, misschien een idee?




Thuis komt dichterbij
De terugkomst komt akelig snel dichtbij (nog 2 weken!!).
Straks begint het normale leven weer. Nouja, normaal. Voor twee mensen die hun auto hebben verkocht, hun banen hebben opgezegd en geen huis meer hebben is het leven misschien niet normaal in vergelijking met een 'normaal' leven van jullie.
Deze dichtbijkomende terugkomst maakt dat we ons al een beetje aan het orienteren zijn naar werk. De eerste sollicitatiebrieven zijn verstuurd en we hebben al een afspraak om 2 appartementjes te gaan bekijken.
Het voelt een beetje als de voorbereidingen die je normaal voor een vakantie zou doen. In plaats van reisvoorbereidingen doen wij terugkomvoorbereidingen. En gelukkig gaat dit met veel plezier en enthousiasme. Wat maak je geen zorgen hoor we genieten nog van onze laatste dagen op reis.

Technische gegevens
Dag 67 Nietsdoen ivm slecht weer Paraty
Dag 68 Nietsdoen ivm slecht weer Paraty
Dag 69 Kanoen, Paraty (bewokt)
Dag 70 Literair festival bezoeken
Dag 71 Naar het strand en fort bekijken
Dag 72 Shoppen in Paraty
Dag 73 Op naar Ilha Grande

Antwoord op jullie
Gerry: "Ook weer een klein beetje zin om "naar huis" te gaan/komen???"
Jep. Zoals we hierboven al schrijven, we zijn enthousiast om weer aan een 'normaal' leven te gaan beginnen.

Zondag 1 augustus
Paraty, Brazilie


Deze week:
- Nieuw Land
- Brazilie
- Sao Paulo
- Tjoeke tjoeke tuut tuut door de mist
- technische gegevens
- Antwoord op jullie


Nieuw Land
Een nieuw land, en meteen het laatste land dat we bezoeken tijdens onze reis. Deze laatste maand zullen we in Brazilie rondhangen en dan vliegen we de 23ste naar huis vanuit Rio de Janairo.
Aan de ene kant jammer dat we nu in Brazilie zijn.
Het voelt echt een beetje als `t staartje van de reis, het is flink duur en ze praten hier onverstaanbaar portugees. We begonnen dat spaans net een beetje onder de knie te krijgen. Als we straks thuis zijn is onze kennis van frans, italiaans en spaans gemixt tot een wazige brei met wat portogees. We zijn dan ook niet erg enthousiast om dit ook nog te leren.
Maar we hebben deze week wel het weer gekregen waar we zo op hoopten. En we hebben daar heel erg van genoten. Nu duimen dat het zo blijft.



Brazilie...

.

















Do we need to say more...?



Sao Paulo
Gewoon een grote stad. Dat is de indruk die we van Sao Paulo hebben. Volgens zeggen is er een bruizend uitgaansleven. Maar verder is er in deze stad weinig te doen of te zien. We blijven er een nachtje en reizen dan gauw verder naar ´t veelbelovende strand.






Tjoeke tjoeke tuut tuut door de mist.
De mooiste treinrit van Brazilie. Zo wordt er geadverteerd over het treintraject van Curitiba naar de kust. Dat willen we niet missen dus kopen we twee dure kaartjes (25 euro pp) en stappen om kwart over 8 in de trein.
De trein zelf is niets speciaals. Gewoon simpele plastic stoelen twee aan twee langs de raam. Oke, we moeten bekennen, er is ook een luxe toeristentrein. Deze is van meer gemakken voorzien. Maar 150 euro voor een 3 uur durend ritje vonden we net iets te veel. Dus zitten wij op onze plastic stoeltjes in de economy class.
Dit zou voor het uitzicht normaal gesproken niets uit maken en zo kunnen wij op onze budget manier toch genieten van de spectaculaire rit. Helaas, de weergoden zijn ons niet goed gezind. Het is zo mistig dat de prachtige vergezichten veranderen in mistige witte waas. We tjoeken 3 uur door de jungel maar zien weinig. We zijn niet erg onder de indruk van deze treinreis, als dit de mooiste is van Brazilie dan bij deze voor iedereen het advies, reis in Brazilie niet met de trein als attractie.



Technische gegevens
Dag 60 Rondwandelen in Curitiba
Dag 61 Wonderlijke treinrit Curitiba
Dag 62 Busrit naar Sao Paulo
Dag 63 Busrit naar Paraty +BBQ
Dag 64 Paraty Strand en oude centrum
Dag 65 Paraty Naar Tinidade
Dag 66 Paraty Strand


Antwoord op jullie
Geen vragen deze week.

Zondag 25 juli,
Argentinie



Deze week:
- Een weekje Argentinie
- We willen geen kouw meer
- Onder de watervallen
- Over de watervallen
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Een weekje Argentinie
Een 'normale wereld' dat is waar we zijn beland. Een wereld met te snel rijdende auto's, grote gevulde supermarkten, winkelcentra, cique huizen en nog veel meer. Het is iets heel anders dan Bolivia wat duidelijk nog een ontwikkelingsland is. Toch gaan we Argentie over laten om een volgende keer te bezoeken. Lees hieronder waarom. De tango en het mooie patagonie blijven zo nog even op ons wensenlijstje staan voor een volgende reis.


Geen kouw meer!
Heldere strak blauwe lucht. Dat is voor ons eerder een regel dan een uitzondering. Maar met deze heldere hemel wil de temperatuur hier in Peru, Bolivia en Argentinie hard dalen. Overdag is het +/- 15 graden maar snachts vriest het menig keer. Deze vrieskouw zijn we meer dan zat.
We lezen jullie verhalen over lekker zwemmen en terasjes pakken. Op jullie foto's zien dat jullie al een gezonde bruin verbrande kleur krijgen. Als we nu terug zouden komen zouden we bleekjes bij jullie afsteken.
De beelden van Buenos Aires in de sneeuw op televisie zorgen dat we de knoop door hakken. We willen geen koude nachten meer.
We willen de winterjas onder in de backpack kunnen stoppen. We willen weer op slippertjes/teva's lopen. We willen ook een kleurtje krijgen. We willen ijsjes eten in de zon. We gaan niet verder naar het zuiden!
Dus pakken we vanaf Salta een rechtstreekse bus naar de grens met Brazilie. Na 23 uur bussen stappen we uit bij Foz de Igazu waar het heerlijk 25 graden is.

Onder de watervallen
Erik: "Echt weer iets voor Loes hoor; Om met een jetboot de watervallen van Foz du Iquazu bezichtigen. Keihard tegen de stroming in en vervolgens kleddernat worden.
Oke, het was super mooi en we waren letterlijk en figuurlijk onder een van de watervallen. Maar om dit nu iedereen aan te raden. Ik weet het niet hoor..."

Loes: "Volledig doorweekt kwamen we de boot uit. Dat is niet overdreven! Alles was nat. Maar het was wel een geweldig avontuur om in de boot zo dicht bij het water geweld te komen. Als je die watervallen niet alleen wilt aanschauwen maar ook wilt ervaren dan is die boottocht echt een aanrader!"

Over de watervallen
Een paar watervalletjes die je een dag lang blijven boeien. Dat zijn het echt! De watervallen zijn van alle kanten indrukwekkend. Van boven, waar je het water onder je naar beneden ziet storten. Van beneden, waar je het water met kuups tegelijk naar beneden ziet raasen. Van ver, waar je een overzicht krijgt van hoe groot het eigenlijk is. Van dichtbij waar je het opspattende water voelt en nogmaals ervaart hoe krachtig de watervallen zijn.
De watervallen vallen 82 meter naar beneden. Het geheel is 2,7 kilometer breed en bestaat uit 270 - 300 afzonderlijke watervallen (afhankelijk van de waterstand).

Technische gegevens
Dag 54 Verkennen Salta
Dag 56 Relaxen in Salta
Dag 56 Rondlopen in Salta
Dag 56 Busrit naar Iguazu (23 uur)
Dag 57 Aankomst in Puarta du Iguazu
Dag 58 Bezoek aan watervallen van Iguazu (Argentijnse kant)
Dag 59 Op naar Curitiba Brazilie

Antwoord op jullie
Annemie: "Ik dacht dat paarden niet van Erik hielden en nu zit hij er toch bovenop. Was dat weer een overwinning???"
Erik: "In zo'n cowboylandschap waar je de westernmuziek bijna kan horen MOET je wel een paard bestijgen"

Oma: "Jullie hebben wel vaak last van stof om en achter de auto zeker?"
Op de vlakte en in de stadjes was het inderdaad heel erg stoffig maar in de auto hielde we de jeep veilig dicht als het stofte (Dus geen airco of ventilatie).

Zondag 18 juli,

Tupiza, Bolivia



Deze week:
- Expeditie Salar de Uyuni
- Butch Cassidy en de Sundance Kid
- Bye bye Bolivia
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Salar de Uyuni
Drie dagen in een jeep door overweldigend landschap cruisen. Dat was het programma deze week. De jeep was niet van beste kwaliteit. Bij gebrek aan een reserve wiel ("reperation mucho carro!!" aldus onze bestuurder) werd een van de wielen bij elkaar gehouden door een geimprovizeerde rubberen band er om heen te binden. Dit mocht de pret echter niet drukken en we zijn levend zonder ongelukken de wildernis weer uitgekomen.
De salar is een van de grootste zoutvlaktes van de wereld. Zogauw we er enkele kilometers op zijn gereden worden we volledig omringd door een stralend witte zoutvlakte. Een woestijn van zout. Zo ver de horizon rijkt is het wit en vlak.
De volgende dag rijden we door ander landschap, ruige rode bergen, met blauw/groene laguna's. Geen mens te zien. Wel spotten we in een van de laguna's flamingo's! De roze vogels zien er tropisch uit. Wij dachten dat ze van het zonnetje en een warm klimaat hielden. Maar blijkbaar hebben ze het hier in deze vrieskoude woestijn goed naar hun zin. Misschien iets voor ons volgende balkonnetje, geen roze bloemen maar roze vogels in de kouw in Nederland.
Goed, we dwalen af. We rijden dus in de jeep door dit landschap en het is ijzig koud. s Nachts koelt het af tot 20 graden ONDER! nul. Brrrr. We kruipen gauw onder de dekens in ons zouthotel (een gebouw volledig opgetrokken uit blokken zout)en proberen warm te blijven.
S ochtends vroeg de laatste dag wil het maar niet warmer worden. Het bekijken van de aanwezige geisers en meertjes gaat klappertandend en in snel tempo. Vlug hoppen we de jeep weer in om aan de terugweg te beginnen. Uren cruisen door dit landschap is zeker indrukwekkend maar we houden de flamingo's voorlopig geen gezeldschap meer, veelste koud.








Butch Cassidy en de Sundance Kid
Loes: "Dit is niet goed" denk ik nog. Ik ruk aan de teugels maar 't dier is niet te houden. Enkele seconden later lig ik op de grond. "waar is dat paard?" denk ik. "als ik zo'n joekel boven op me krijg loopt het niet goed af!". Het paard ligt echter langs me en ik zie hem schuchtig overeind krabbelen. Als een mak lammetje blijft hij staan. Ik sta op en neem de teugels van het duidelijk geschrokken dier. De gids is minder stil en begint mij in het spaans de schuld te geven van de valpartij. "Ja hallow, ik ben geen volleerd cowboy!"
Als een volleerde cowboy, zo voelde het een uurtje eerder juist nog wel. In het western-achtige landschap van Tupiza huren we twee paarden en een gids. In het landschap dat zo decor geweest kan zijn voor menige western stappen we rustig voort. Cactussen, rode bergen, vreemde rotsformaties... De zon schijnt op ons hoofd en we stappen rustig door het landschap. Even later mogen we galloperen. We vliegen door de woesternij. Heerlijk, vas! vas! vas! Op dat moment zijn we aan het genieten.
Helaas maakt de valpartij van Loes en haar paard even later een abrupt eind aan de rit. Een greppel waar 't paard met te hoge snelheid door heen wilde liet hem struikelen en ze lagen beide op de grond. Gelukkig zijn ze allebei in orde en stappen we met zn allen terug naar de manege. Ondanks dit was het een prachtig cowboyavontuur.  Bekijk ut filmpje klik hier




Bye bye Bolivia
Onze tijd in Bolivia zit erop. Deze week haalde we zonder problemen een stempel om nog 30 dagen te blijven. Maar we hebben het hier wel gezien. Het was een super afwisselend land, de jungle, zoutvlakte, andesgebergte, kolonialegebouwen en chaos op straat. Het klimaat was de eerste weken super. De temperatuur is laag maar het zonnetje maakt veel goed. Alleen de laatste week hadden we last van stof en extreme kou. We hebben Bolivia leren kennen als een land met veel kanten. Het lokale eten was vaak kip met rijst maar de pique macho en de saltena's weten we zeker te waarderen. Nu op naar Argentinie.


Technische gegevens
Dag 47 Busrit naar Uyuni
Dag 48 Toer de Salar de Uyuni
Dag 49 Toer de Salar de Uyuni
Dag 50 Toer de Salar de Uyuni
Dag 51 uitrusten van Salar de Uyuni toer in Tupiza
Dag 52 Paardrijden in Tupiza
Dag 53 Op naar Argentinie


Antwoord op jullie
Jose: "Wat zijn jullie een avonturiers, ongelooflijk wat een prestatie! Op naar het volgende avontuur?"
Jep, avonturen genoeg maar de bergbeklimming blijft toch wel een toppertje!

Jos en Mia: " Wat een prestatie om zo'n klimpartijtje te voltooien. Bouwen jullie langzaam af? Of gaan jullie door met avonturieren tot het gaatje?"
We gaan het wel degelijk afbouwen. De laatste weken bevinden we ons als het goed is op een jaloersmakend bountystrand en doen we vooral lekker niets.

Toos: "Was dit het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van jullie reis?"
Dit was zeker het letterlijke hoogtepunt (Erik wil echt niet hoger). Over het figuurlijke moeten we nog even nadenken.

Zondag 11 juli,
La Paz, Bolivia


Deze week:
- Tiwanuku
- Aan onze aanmoedigingen lag het niet
- 6088 meter
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Tiwanuku
Over de hele wereld zijn wij als mensen gefascineerd door oude beschavingen. Hoe slim was de mensheid vele jaren geleden al wel niet. Ook hier in Bolivia zijn resten te vinden van een oude beschaving de: .
We bezoeken de ruines. De gids verteld er interessant over maar wat er feitelijk te zien is valt tegen. een hoop stenen.


Aan onze aanmoedigingen lag het niet
Afgelopen dinsdag zaten we er weer klaar voor. Samen met tientallen in het oranje gehulde fans zaten we in de Nederlandse kroeg van La Paz om de wedstrijd te zien. De oranjegekte was overweldigend. De volgende dag stonden de kranten niet alleen vol van de overwinning van Oranje. Maar op de midden pagina van het sportbullatin stond een grote foto van de feestende Nederlanders in La Paz (zoek de bekende in de krant hiernaast).
Vandaag was de afloop minder vrolijk. De spanning was te snijden in de oranje versierde kroeg. En net zoals bij jullie (waarschijnlijk) is er geschreeuwd gevloekt en aangemoedigd. Het mocht niet baten. Erik kan zijn oranje shirt onder in zn tas stoppen helaas geen champion del mundo.

6088 meter
De hoogste berg van Europa is 4800 meter hoog.
Mount Everest basecamp is 5200 meter hoog.
Wij beklimmen een 6088 meter hoge berg!!!
We hebben over onze ervaringen geschreven.
Klik hier voor Loes haar avontuur.
Klik hier voor Erik zn avonruur.



Technische gegevens
Dag 40 Bezoek aan Tiwanaku
Dag 41 Voetballen kijken in La Paz
Dag 42 ijsklimcursus voor beklimming Huayna potosi
Dag 43 trekking naar basecamp Huayna potosi
Dag 44 klim naar top Huayna potosi
Dag 45 Uitrusten in La Paz
Dag 46 Finale voetballen la Paz

Antwoord op jullie
Sanne: " Hebben jullie al weer een cafeetje gevonden waar ze het uitzenden?"
Jep, Sol y luna was een prachtige oranje plek om de wedstrijden te volgen op groot scherm.

Zondag 3 juli,
Sucre Bolivia



Deze week:
- Voetballuh
- Zilvermijnen
- Busreizen
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Voetballuh
Vrijdag 2 juli: In het 'Holland worldcup house' verzamelen zich om half 10 heel wat oranje shirtjes. Iedereen neemt plaats op de stoeltjes die voor de breedbeeldtv zijn gezet. De spanning is om te snijden. Er blijken heel wat oranjefans in Sucre te zijn want de nederlandse kroeg is volledig oranje gekleurd. De 0-1 maakt de sfeer er dan ook niet beter op. Er wordt geschreeuwd, geklapt, en aangemoedigd. Met de gelijkmaker gaat er een golf van opluchting door de kleine met oranjevlaggetjes versierde kroeg. Zogauw nederland aan de winnende hand komt is het helemaal feest.
Nederlandstalige muziek op de achtergrond, een portie bitterballen om de spanning weg te eten en een volledige ontlading als de wedstrijd gewonnen is. Ook de volgende wedstrijd gaan we in spanning bijwonen! En jullie?



Zilvermijnen
We bevinden ons al enkele weken op hoogte (Cusco 3400mtr, Titicacameer 3800mtr, La Paz 3600mtr) toch hadden we deze week weer problemen met ademen. In Potosi is een zilvermijn die nog steeds in gebruik is. 10.000 mijnwerkers werken in de Cerro rico berg waar ze grondstoffen delven. Samen met een gids bezoeken we de mijnschachten.
We worden in een overal gehesen, krijgen een helm en een koplampje en stappen de donkere gang in. Al snel krijgen we het benauwd. De mijnschachten zijn slecht geventileerd en ontzettend nauw. Dat betekent stukjes kruipen op handen en voeten. Hoe verder we de mijn in komen hoe warmer het wordt. Daar diep in het donker voelt het alsof we ademen met een plasticboterhammenzakje voor onze neus en mond. Een plasticzakje waar enkele druppels benzine en spirites in drijven en dat verder gevuld is met een handje huisstof. Niet erg confortabel nee. De jongens die hard aan het werk zijn zweten pijpenstelen. (ja deze uitdrukking heeft normaliter betrekking op regen, maar het is de enige manier om uit te leggen hoe warm ze het hebben). Vele mijnwerkers pensioneren rond hun 45ste met longproblemen. Om het leven nog een beetje dragelijk te maken kauwen ze een flinke bal cocabladeren en drinken ter offering mijnerswisky (95% alcohol). Hun eigen god: Tio moet hun beschermen tegen ergere rampen. Wij zijn blij als we na 2 uur het daglicht weer zien. Wat een indrukwekkende ervaring.

Busreizen
18 uur over een hobbelende zandweg met wel geheel 20 cm beenruimte. Een fijne rit over prachtige verharde weg door wijdse hoogvlaktes. Een nachtbus die ons s nachts van de ene stad naar de andere brengt. We bussen heel wat af. Zogauw we ons willen verplaatsen begeven we ons naar het busstation. Daar zijn een stuk of 10 kantoortjes van verschillende busmaatschappijen. Het personeel schreeuwt hun bestemming. Want niet iedereen kan de opgehangen bordjes lezen.
We kopen eenkaartje en niet veel later kunnen we de bus in. De backpacks gaan in de bagageruimte. Onderweg wordt er af en toe gestopt om wat te eten te kopen en naar de wc te gaan. Hier in Bolivia krijgen we flashbacks van de wcs in China. Maar in Peru had de bus gewoon een eigen wc en kreeg je zelfs eten. Gelukkig zijn we gewend aan het busreizen en is makkelijk om ons in Zuid amerika te vervoeren.

Technische gegevens
Dag 33 Voetballen kijken in Rurrenrabaque
Dag 34 Busreis naar La Paz
Dag 35 uitrusten in La Paz, s avonds nachtbus naar Sucre
Dag 36 Aankomst Sucre, uitrusten en rondkijken
Dag 37 Voetballen kijken in Sucre
Dag 38 Mijnen bezoeken in Potosi
Dag 39 Uitrusten in Potosi s avonds nachtbus terug naar La Paz

Antwoord op jullie
Sanne: "Wat gaaf om die roze dolfijnen te zien! Die komen toch alleen daar voor?"
De dolfijnen waren inderdaad leuk om te zien. Echter zo komen ook in Zuid-Oost Azie voor.

Jose: "Smaakte de hutspot net zoals bij mama?"
Erik: Nee natuurlijk niet, de hutspot van mama is de allerlekkerste.