Erik:
Jullie thuis zullen je wel afvragen hoe dat nou is het beklimmen van zo'n immens hoge top. Nou, voordat we begonnen heb ik mij ook van alles afgevraagd.
Kan ik dit wel?
- laatst werd ik op 4600mtr al hoogteziek.
Is het wel veilig?
- Niet dat ik halverwege overlijdt aan een hersenodeem ( Tijdens onze Pampas toer is immers ook iemand door een krokodil aangevallen).
6088mtr?
- Hoe ga ik dat nou weer doen met hoogtevrees

Stap voor stap in het pikke donker over het ijs naar boven. Enkel kijkend naar de voetstappen van mijn voorganger vreesde ik
voor ijle lucht. Ik moest en zou deze berg beklimmen en alleen gebrek aan zuurstof zou me kunnen tegen houden.
Stap voor stap liepen we verder omhoog, de voetstappen van mijn voorganger kan ik niet zien want ik moet mijn hoofd omhoog houden voor extra zuurstof. Elke misstap betekend hyperventilatie. Schijnbaar word ik duizelig want rechtlopen gaat niet meer en ik heb echt geen alcohol gedronken. Al slingerend ga ik het laatste stuk omhoog. De laatste honderd meter gaan over de spitse bergkam van de berg. De gids zegt: "concentrate, concentrate" Erik denkt: "niet rechts kijken, niet links kijken, concentreren, niet duizelig zijn, zuurstof happen, ik ben er bijna, bijna............Yeah 6088mtr I DID IT!!!

ps. omlaag lopen was een ware hel voor mij. maar goed dat ik daar niet bij het omhoog lopen aan gedacht had.