Zondag 25 juli,
Argentinie



Deze week:
- Een weekje Argentinie
- We willen geen kouw meer
- Onder de watervallen
- Over de watervallen
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Een weekje Argentinie
Een 'normale wereld' dat is waar we zijn beland. Een wereld met te snel rijdende auto's, grote gevulde supermarkten, winkelcentra, cique huizen en nog veel meer. Het is iets heel anders dan Bolivia wat duidelijk nog een ontwikkelingsland is. Toch gaan we Argentie over laten om een volgende keer te bezoeken. Lees hieronder waarom. De tango en het mooie patagonie blijven zo nog even op ons wensenlijstje staan voor een volgende reis.


Geen kouw meer!
Heldere strak blauwe lucht. Dat is voor ons eerder een regel dan een uitzondering. Maar met deze heldere hemel wil de temperatuur hier in Peru, Bolivia en Argentinie hard dalen. Overdag is het +/- 15 graden maar snachts vriest het menig keer. Deze vrieskouw zijn we meer dan zat.
We lezen jullie verhalen over lekker zwemmen en terasjes pakken. Op jullie foto's zien dat jullie al een gezonde bruin verbrande kleur krijgen. Als we nu terug zouden komen zouden we bleekjes bij jullie afsteken.
De beelden van Buenos Aires in de sneeuw op televisie zorgen dat we de knoop door hakken. We willen geen koude nachten meer.
We willen de winterjas onder in de backpack kunnen stoppen. We willen weer op slippertjes/teva's lopen. We willen ook een kleurtje krijgen. We willen ijsjes eten in de zon. We gaan niet verder naar het zuiden!
Dus pakken we vanaf Salta een rechtstreekse bus naar de grens met Brazilie. Na 23 uur bussen stappen we uit bij Foz de Igazu waar het heerlijk 25 graden is.

Onder de watervallen
Erik: "Echt weer iets voor Loes hoor; Om met een jetboot de watervallen van Foz du Iquazu bezichtigen. Keihard tegen de stroming in en vervolgens kleddernat worden.
Oke, het was super mooi en we waren letterlijk en figuurlijk onder een van de watervallen. Maar om dit nu iedereen aan te raden. Ik weet het niet hoor..."

Loes: "Volledig doorweekt kwamen we de boot uit. Dat is niet overdreven! Alles was nat. Maar het was wel een geweldig avontuur om in de boot zo dicht bij het water geweld te komen. Als je die watervallen niet alleen wilt aanschauwen maar ook wilt ervaren dan is die boottocht echt een aanrader!"

Over de watervallen
Een paar watervalletjes die je een dag lang blijven boeien. Dat zijn het echt! De watervallen zijn van alle kanten indrukwekkend. Van boven, waar je het water onder je naar beneden ziet storten. Van beneden, waar je het water met kuups tegelijk naar beneden ziet raasen. Van ver, waar je een overzicht krijgt van hoe groot het eigenlijk is. Van dichtbij waar je het opspattende water voelt en nogmaals ervaart hoe krachtig de watervallen zijn.
De watervallen vallen 82 meter naar beneden. Het geheel is 2,7 kilometer breed en bestaat uit 270 - 300 afzonderlijke watervallen (afhankelijk van de waterstand).

Technische gegevens
Dag 54 Verkennen Salta
Dag 56 Relaxen in Salta
Dag 56 Rondlopen in Salta
Dag 56 Busrit naar Iguazu (23 uur)
Dag 57 Aankomst in Puarta du Iguazu
Dag 58 Bezoek aan watervallen van Iguazu (Argentijnse kant)
Dag 59 Op naar Curitiba Brazilie

Antwoord op jullie
Annemie: "Ik dacht dat paarden niet van Erik hielden en nu zit hij er toch bovenop. Was dat weer een overwinning???"
Erik: "In zo'n cowboylandschap waar je de westernmuziek bijna kan horen MOET je wel een paard bestijgen"

Oma: "Jullie hebben wel vaak last van stof om en achter de auto zeker?"
Op de vlakte en in de stadjes was het inderdaad heel erg stoffig maar in de auto hielde we de jeep veilig dicht als het stofte (Dus geen airco of ventilatie).

Zondag 18 juli,

Tupiza, Bolivia



Deze week:
- Expeditie Salar de Uyuni
- Butch Cassidy en de Sundance Kid
- Bye bye Bolivia
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Salar de Uyuni
Drie dagen in een jeep door overweldigend landschap cruisen. Dat was het programma deze week. De jeep was niet van beste kwaliteit. Bij gebrek aan een reserve wiel ("reperation mucho carro!!" aldus onze bestuurder) werd een van de wielen bij elkaar gehouden door een geimprovizeerde rubberen band er om heen te binden. Dit mocht de pret echter niet drukken en we zijn levend zonder ongelukken de wildernis weer uitgekomen.
De salar is een van de grootste zoutvlaktes van de wereld. Zogauw we er enkele kilometers op zijn gereden worden we volledig omringd door een stralend witte zoutvlakte. Een woestijn van zout. Zo ver de horizon rijkt is het wit en vlak.
De volgende dag rijden we door ander landschap, ruige rode bergen, met blauw/groene laguna's. Geen mens te zien. Wel spotten we in een van de laguna's flamingo's! De roze vogels zien er tropisch uit. Wij dachten dat ze van het zonnetje en een warm klimaat hielden. Maar blijkbaar hebben ze het hier in deze vrieskoude woestijn goed naar hun zin. Misschien iets voor ons volgende balkonnetje, geen roze bloemen maar roze vogels in de kouw in Nederland.
Goed, we dwalen af. We rijden dus in de jeep door dit landschap en het is ijzig koud. s Nachts koelt het af tot 20 graden ONDER! nul. Brrrr. We kruipen gauw onder de dekens in ons zouthotel (een gebouw volledig opgetrokken uit blokken zout)en proberen warm te blijven.
S ochtends vroeg de laatste dag wil het maar niet warmer worden. Het bekijken van de aanwezige geisers en meertjes gaat klappertandend en in snel tempo. Vlug hoppen we de jeep weer in om aan de terugweg te beginnen. Uren cruisen door dit landschap is zeker indrukwekkend maar we houden de flamingo's voorlopig geen gezeldschap meer, veelste koud.








Butch Cassidy en de Sundance Kid
Loes: "Dit is niet goed" denk ik nog. Ik ruk aan de teugels maar 't dier is niet te houden. Enkele seconden later lig ik op de grond. "waar is dat paard?" denk ik. "als ik zo'n joekel boven op me krijg loopt het niet goed af!". Het paard ligt echter langs me en ik zie hem schuchtig overeind krabbelen. Als een mak lammetje blijft hij staan. Ik sta op en neem de teugels van het duidelijk geschrokken dier. De gids is minder stil en begint mij in het spaans de schuld te geven van de valpartij. "Ja hallow, ik ben geen volleerd cowboy!"
Als een volleerde cowboy, zo voelde het een uurtje eerder juist nog wel. In het western-achtige landschap van Tupiza huren we twee paarden en een gids. In het landschap dat zo decor geweest kan zijn voor menige western stappen we rustig voort. Cactussen, rode bergen, vreemde rotsformaties... De zon schijnt op ons hoofd en we stappen rustig door het landschap. Even later mogen we galloperen. We vliegen door de woesternij. Heerlijk, vas! vas! vas! Op dat moment zijn we aan het genieten.
Helaas maakt de valpartij van Loes en haar paard even later een abrupt eind aan de rit. Een greppel waar 't paard met te hoge snelheid door heen wilde liet hem struikelen en ze lagen beide op de grond. Gelukkig zijn ze allebei in orde en stappen we met zn allen terug naar de manege. Ondanks dit was het een prachtig cowboyavontuur.  Bekijk ut filmpje klik hier




Bye bye Bolivia
Onze tijd in Bolivia zit erop. Deze week haalde we zonder problemen een stempel om nog 30 dagen te blijven. Maar we hebben het hier wel gezien. Het was een super afwisselend land, de jungle, zoutvlakte, andesgebergte, kolonialegebouwen en chaos op straat. Het klimaat was de eerste weken super. De temperatuur is laag maar het zonnetje maakt veel goed. Alleen de laatste week hadden we last van stof en extreme kou. We hebben Bolivia leren kennen als een land met veel kanten. Het lokale eten was vaak kip met rijst maar de pique macho en de saltena's weten we zeker te waarderen. Nu op naar Argentinie.


Technische gegevens
Dag 47 Busrit naar Uyuni
Dag 48 Toer de Salar de Uyuni
Dag 49 Toer de Salar de Uyuni
Dag 50 Toer de Salar de Uyuni
Dag 51 uitrusten van Salar de Uyuni toer in Tupiza
Dag 52 Paardrijden in Tupiza
Dag 53 Op naar Argentinie


Antwoord op jullie
Jose: "Wat zijn jullie een avonturiers, ongelooflijk wat een prestatie! Op naar het volgende avontuur?"
Jep, avonturen genoeg maar de bergbeklimming blijft toch wel een toppertje!

Jos en Mia: " Wat een prestatie om zo'n klimpartijtje te voltooien. Bouwen jullie langzaam af? Of gaan jullie door met avonturieren tot het gaatje?"
We gaan het wel degelijk afbouwen. De laatste weken bevinden we ons als het goed is op een jaloersmakend bountystrand en doen we vooral lekker niets.

Toos: "Was dit het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van jullie reis?"
Dit was zeker het letterlijke hoogtepunt (Erik wil echt niet hoger). Over het figuurlijke moeten we nog even nadenken.

Zondag 11 juli,
La Paz, Bolivia


Deze week:
- Tiwanuku
- Aan onze aanmoedigingen lag het niet
- 6088 meter
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie

Tiwanuku
Over de hele wereld zijn wij als mensen gefascineerd door oude beschavingen. Hoe slim was de mensheid vele jaren geleden al wel niet. Ook hier in Bolivia zijn resten te vinden van een oude beschaving de: .
We bezoeken de ruines. De gids verteld er interessant over maar wat er feitelijk te zien is valt tegen. een hoop stenen.


Aan onze aanmoedigingen lag het niet
Afgelopen dinsdag zaten we er weer klaar voor. Samen met tientallen in het oranje gehulde fans zaten we in de Nederlandse kroeg van La Paz om de wedstrijd te zien. De oranjegekte was overweldigend. De volgende dag stonden de kranten niet alleen vol van de overwinning van Oranje. Maar op de midden pagina van het sportbullatin stond een grote foto van de feestende Nederlanders in La Paz (zoek de bekende in de krant hiernaast).
Vandaag was de afloop minder vrolijk. De spanning was te snijden in de oranje versierde kroeg. En net zoals bij jullie (waarschijnlijk) is er geschreeuwd gevloekt en aangemoedigd. Het mocht niet baten. Erik kan zijn oranje shirt onder in zn tas stoppen helaas geen champion del mundo.

6088 meter
De hoogste berg van Europa is 4800 meter hoog.
Mount Everest basecamp is 5200 meter hoog.
Wij beklimmen een 6088 meter hoge berg!!!
We hebben over onze ervaringen geschreven.
Klik hier voor Loes haar avontuur.
Klik hier voor Erik zn avonruur.



Technische gegevens
Dag 40 Bezoek aan Tiwanaku
Dag 41 Voetballen kijken in La Paz
Dag 42 ijsklimcursus voor beklimming Huayna potosi
Dag 43 trekking naar basecamp Huayna potosi
Dag 44 klim naar top Huayna potosi
Dag 45 Uitrusten in La Paz
Dag 46 Finale voetballen la Paz

Antwoord op jullie
Sanne: " Hebben jullie al weer een cafeetje gevonden waar ze het uitzenden?"
Jep, Sol y luna was een prachtige oranje plek om de wedstrijden te volgen op groot scherm.

Zondag 3 juli,
Sucre Bolivia



Deze week:
- Voetballuh
- Zilvermijnen
- Busreizen
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Voetballuh
Vrijdag 2 juli: In het 'Holland worldcup house' verzamelen zich om half 10 heel wat oranje shirtjes. Iedereen neemt plaats op de stoeltjes die voor de breedbeeldtv zijn gezet. De spanning is om te snijden. Er blijken heel wat oranjefans in Sucre te zijn want de nederlandse kroeg is volledig oranje gekleurd. De 0-1 maakt de sfeer er dan ook niet beter op. Er wordt geschreeuwd, geklapt, en aangemoedigd. Met de gelijkmaker gaat er een golf van opluchting door de kleine met oranjevlaggetjes versierde kroeg. Zogauw nederland aan de winnende hand komt is het helemaal feest.
Nederlandstalige muziek op de achtergrond, een portie bitterballen om de spanning weg te eten en een volledige ontlading als de wedstrijd gewonnen is. Ook de volgende wedstrijd gaan we in spanning bijwonen! En jullie?



Zilvermijnen
We bevinden ons al enkele weken op hoogte (Cusco 3400mtr, Titicacameer 3800mtr, La Paz 3600mtr) toch hadden we deze week weer problemen met ademen. In Potosi is een zilvermijn die nog steeds in gebruik is. 10.000 mijnwerkers werken in de Cerro rico berg waar ze grondstoffen delven. Samen met een gids bezoeken we de mijnschachten.
We worden in een overal gehesen, krijgen een helm en een koplampje en stappen de donkere gang in. Al snel krijgen we het benauwd. De mijnschachten zijn slecht geventileerd en ontzettend nauw. Dat betekent stukjes kruipen op handen en voeten. Hoe verder we de mijn in komen hoe warmer het wordt. Daar diep in het donker voelt het alsof we ademen met een plasticboterhammenzakje voor onze neus en mond. Een plasticzakje waar enkele druppels benzine en spirites in drijven en dat verder gevuld is met een handje huisstof. Niet erg confortabel nee. De jongens die hard aan het werk zijn zweten pijpenstelen. (ja deze uitdrukking heeft normaliter betrekking op regen, maar het is de enige manier om uit te leggen hoe warm ze het hebben). Vele mijnwerkers pensioneren rond hun 45ste met longproblemen. Om het leven nog een beetje dragelijk te maken kauwen ze een flinke bal cocabladeren en drinken ter offering mijnerswisky (95% alcohol). Hun eigen god: Tio moet hun beschermen tegen ergere rampen. Wij zijn blij als we na 2 uur het daglicht weer zien. Wat een indrukwekkende ervaring.

Busreizen
18 uur over een hobbelende zandweg met wel geheel 20 cm beenruimte. Een fijne rit over prachtige verharde weg door wijdse hoogvlaktes. Een nachtbus die ons s nachts van de ene stad naar de andere brengt. We bussen heel wat af. Zogauw we ons willen verplaatsen begeven we ons naar het busstation. Daar zijn een stuk of 10 kantoortjes van verschillende busmaatschappijen. Het personeel schreeuwt hun bestemming. Want niet iedereen kan de opgehangen bordjes lezen.
We kopen eenkaartje en niet veel later kunnen we de bus in. De backpacks gaan in de bagageruimte. Onderweg wordt er af en toe gestopt om wat te eten te kopen en naar de wc te gaan. Hier in Bolivia krijgen we flashbacks van de wcs in China. Maar in Peru had de bus gewoon een eigen wc en kreeg je zelfs eten. Gelukkig zijn we gewend aan het busreizen en is makkelijk om ons in Zuid amerika te vervoeren.

Technische gegevens
Dag 33 Voetballen kijken in Rurrenrabaque
Dag 34 Busreis naar La Paz
Dag 35 uitrusten in La Paz, s avonds nachtbus naar Sucre
Dag 36 Aankomst Sucre, uitrusten en rondkijken
Dag 37 Voetballen kijken in Sucre
Dag 38 Mijnen bezoeken in Potosi
Dag 39 Uitrusten in Potosi s avonds nachtbus terug naar La Paz

Antwoord op jullie
Sanne: "Wat gaaf om die roze dolfijnen te zien! Die komen toch alleen daar voor?"
De dolfijnen waren inderdaad leuk om te zien. Echter zo komen ook in Zuid-Oost Azie voor.

Jose: "Smaakte de hutspot net zoals bij mama?"
Erik: Nee natuurlijk niet, de hutspot van mama is de allerlekkerste.