Ergens in de bergen van Vietnam 180 km voor Dalat, Zondag 27 december,





Deze week:
- De prijsvraag
- kerst filmpje
- Oorlogsverleden
- Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
- Voet je voor voetje door Ho chi minh
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


De prijsvraag
Natuurlijk zijn jullie hartstikke benieuwd naar het goede antwoord op onze prijsvraag van vorige week. Om eerlijk te zijn hebben we in het verkeer nog niet veel zwaar beladen fietsen gezien. Op een scooter is het een ander verhaal daarmee vervoeren ze echt alles en iedereen. Ben je benieuwd naar het antwoord? Bekijk het filmpje over kerst op onze site.

Kerstfilmpje


Oorlogsverleden
Net als Cambodja heeft Vietnam ook een recent oorlogsverleden. Het verschil is dat je het oorlogsverleden in Cambodja merkt maar in Vietnam zie je er op straat nauwelijks iets van. Dat het land nu bestuurd wordt door een communistische partij is ook op het eerste gezicht niet te merken. In het verleden is er behoorlijk gevochten om Vietnam. Voor iedereen die de geschiedenis niet kent: klik hier voor een korte toelichting.
In het warmuseum zien we foto's die genomen zijn tijdens de oorlog tussen de Vietcong en de Amerikanen. Gruwelijk! De Amerikanen hebben tijdens geen genade gehad met de bevolking van Vietnam. De foto's van de vrouwen en kinderen die
doodgeschoten werden, de dorpen die platgebrand werden en de slachttoffers van "Agent orange" (chemisch wapen dat Amerika heeft gebruikt) zijn misselijkmakend. Nog steeds kampt Vietnam met het probleem van de chemische wapens, er zijn vervuilde gebieden waar de chemische middelen in het water zitten. Het binnenkrijgen van deze stoffen veroorzaakt miskramen en misvormde baby's. Confronterend om de gevolgen hiervan op beeld te zien. Het zien van de expositie roept bij ons veel vragen op. De amerikanen worden namelijk in een erg slecht daglicht gezet. De beelden liegen niet maar de Vietcong waren vast ook geen lieverdjes? Wat er precies is gebeurd, wat was de aanleiding daarvoor en wat zijn de gevolgen, het wordt hier allemaal vanuit 1 oogpunt belicht. Misschien is het ons vertouwen in de westerse wereld? Misschien is het onze nuchtere blik? Wij krijgen in ieder geval het idee dat we niet het volledige verhaal zien.


Een spintje trekken onder de grond; Cu Chi tunnels
Om de Amerikanen weg te jagen was er in Zuid-Vietnam een verzetsbeweging: de Vietcong. Dit leger oppereerde via een web van ondergrondse tunnels 30 km buiten Ho CHi Minh City. Het leger van 16000 mensen leefde in deze tunnels. Van de 350 kilometer tunnel is er een stukje opengesteld voor toeristen. Er is een toeristentunnel gemaakt maar je mag ook de echte tunnels proberen.
Daar gaat Loes dan, met een lampje het kleine gat in. Het is 20 meter naar de uitgang maar in de kleine ruimte krijg ik het toch een beetje warm. Wat is het smal en pikdonker! Op handen en voeten kruip ik richting de uitgang en ik ben blij als ik het licht zie. De toeristentunnel doen Erik en Loes samen. Deze is iets ruimer uitgegraven zodat wij grote westerse mensen er doorheen passen. Maar met een gids die door de tunnel heen sprint is het nog een kunst om op de goede manier door de tunnel te kruipen. We zijn geen watjes en leggen de hele afstand naar de 'keuken' af (250 meter).




Voetje voor voetje door Ho Chi minh City
5 miljoen!
Nee, dit is niet het aantal inwoners van Ho Chi Minh City (dit is 6 miljoen) maar het aantal scooters dat er in de stad rondrijden. Je zou verwachten dat wij ondertussen wel chaotisch verkeer gewend zijn maar de straten van Ho Chi Minh City weten toch indruk op ons te maken. Maandags beseffen we ons dat we geluk hebben gehad dat we de stad in het weekend binnen gefietst zijn. Het hele verkeer staat namelijk vast. Lange rijen met scooters sluiten aan in de file. Op andere plekken in de stad vliegen de brommers met hoog tempo langs ons heen. De straat oversteken is geen makkelijke opgave met deze drukte. Het heeft geen zin om te wachten tot de weg rustiger wordt, dat wordt het namelijk niet. Je moet gewoon de weg op stappen en er voor gaan. Voetje voor voetje maar wel zelfverzekerd
stappen we naar de overkant, de scooters die ons naderen wijken vanzelf uit elkaar als de zee deed voor Moses. Op het midden van de straat draaien we ons gezicht de andere kant op. Nu komt het verkeer daar vandaag. Ook hier kijken we rustig hoe
de scooters voor ons uitwijken en langs ons heen verder racen. Het avontuur is geslaagd we leven nog :-)

Zoals beloofd (zie filmpje),
een eervolle vermelding voor Annemie Smits.
Proficiat!



Technische gegevens:
Dag 74, 00 km, Bezoek van refunication palace en pagoda
Dag 75, 00 km, Naar CuChi tunnels
Dag 76, 00 km, Naar war museum
Dag 78, 00 km, plannen en relaxen in Ho Chi Minh toch geen kerstmis
Dag 79, 00 km, Naar Spa (kuuroord) 1ste kerstdag
Dag 80, 84 km, 17,7 gem. vlak, Dau Giay
Dag 81, 76 km, 17,4 gem. glooiend landschap, locatie onbekend


Antwoord op jullie:
Annemie: Maar goed een heel andere kerst in een tropische sfeer is ook wel wat en bovendien hebben jullie denk ik een extra jaarwisseling (het chinese nieuwjaar?)
Ja, twee keer nieuwjaar voor ons dit jaar. Het chinese nieuwjaar TET valt in februari dus dan kunnen we ook mee gaan feesten.

Loesje: Gaan jullie straks nog een boek maken van alle avonturen?
Waarschijnlijk maken we voor onze zelf wel een boek met foto's en verhalen maar dat is pas een zorg voor als we thuis zijn.

Loesje: En hebben jullie al "geshuttled"?
Nee, de parken hier zijn vol met fanatiek badmintonnende mensen en ook in dorpjes vindt je gymzalen waar je kunt spelen. Maar bij gebrek aan goede rackets hebben wij het er nog niet op gewaagd.

Sander: Voelen jullie je daar niet lang tussen de Vietnamezen en Cambodjanen eerder? De mensen zijn daar gemiddeld 1.50-1.60m toch?
De mensen hier zijn inderdaad een stuk kleiner dan wij westerse. Hier in vietnam zijn de mensen niet alleen klein maar ook heel fijn gebouwd. Volwassen mensen hebben een soort kinderlijfjes. Toch vallen wij niet heel erg op tussen de menigte. Misschien omdat we zelf ook niet heeeeel groot zijn..?

Oma: Mijn vraag is;Waar laten jullie veilig de fietsen ,als jullie met activietijten meedoen? Of stelen ze daar niet??En de durelaptops?
De fietsen binden we vast aan een hek of een lantaarnpaal. In de hotels mogen de fietsen binnen staan zodat ze 's nachts veilig zijn. Gelukkig is dat altijd nog goed gegaan. Ook de laptop proberen we ergens te verstoppen op onze kamer of we nemen hem mee (Dat is natuurlijk de veiligste optie). Gelukkig zijn wij nog niet bestolen, laten we dat zo houden.

Oma: En proberen ze niet hash bolletjes in jullie bagage te doen?
Tijdens onze vlucht naar Bangkok hebben we nergens last van gehad. We proberen voorzichtig te doen bij het passeren van landgrenzen. Meer kunnen we daar niet aan doen. Wij vertellen mensen niet snel waar we naar toe gaan. Ze zullen de bolletjes niet snel in een tas stoppen met bestemming onbekend.

Zondag 20 december,
Ho Chi Minh




Deze week:
- Mekong delta
- Gewapend met een kladblaadje
- Groen
- Prijsvraag!
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Mekong delta
De Mekong is een rivier die begint in Tibet om 4900 kilometer te stromen door China, Myanmar, Laos, Thailand, Cambodja en Vietnam om uit te monden in zee. Op het einde splitst de rivier zich in kleinere stromen die allemaal op een andere plek in de zee uitkomen. het gebied tussen deze stromen is de mekong delta. De vietnamezen in de mekongdelta maken handig gebruik van het water door te leven van visvangst en rijstproductie. Het water vormt een prima transportroute en het is er dan ook een drukte van belang. Grote boten, kleine boten, zelfs een markt wordt op het water gehouden.
In Can Tho regelen we een prive bootje en gaan we een ochtendje varen om de markt te bekijken.Het is een leuke dagtrip waarbij we een kijkje krijgen in het leven van de vietnamezen in de delta. De armoedige huisjes boven het water lijken op die in Cambodja. De boten volgeladen met handelswaar zijn nieuw voor ons, heel leuk om het drukke gehandel op het water te bekijken.


Gewapend met een kladblaadje
Schreven we vorrige week dat we nog over drukke wegen fietste. Deze week hebben we gelukkig toch mooie etappes gevonden. Fietsen door de mekongdelta is echt een aanrader voor fietsliefhebbers! De wegen zijn goed, rustig en lopen door het prachtige platteland. Daarnaast is het redelijk makkelijk om de route te vinden.
In Vietnam gebruiken ze namelijk onze westerse letters. Hierdoor kunnen wij de plaatsen die we aan willen doen opschrijven en proberen uit te spreken. Gewapend met een kladbriefje met daarop de plaatsen langs onze route gaan we op pad. Bij een kruispunt vragen we de vietnamezen terplekke de weg. In eerste instantie schrikken de mensen een beetje angsig terug als we ze benaderen. Maar wat woordjes in hun taal (sin loy..=sorry en toi mun di..=ik wil naar..) en het laten zien van ons kladblaadje maakt dat ze ons toch met een glimlach de weg weten te wijzen. En zonder grote problemen vinden we de weg naar onze eindbestemming.


Groen
Appelgroen is eigenlijk geen goede naam voor het frisse groen dat we allemaal wel kennen. Ze zouden het "rijstveldengroen" moeten noemen. Fietsend door de mekongdelta zien we rijstveld na rijstveld. Overal schitteren de groene velden in de zon en vormen ze een prachtig decor voor onze fietsetappes. Her en der zien we vrouwen aan het werk met non bai tho's op hun hoofd (de bekende konische hoedjes). Het is niet zo gek dat we vrouwen aan het werk zien want meer dan 50% van de werkende mensen in Vietnam is bij de rijstproductie betrokken. Rijst is dan ook het belangrijkste exportproduct van Vietnam. (denk aan 4,5 miljoen ton rijst export per jaar). De velden worden veelal zonder machines bewerkt. Afgelopen week hebben we dit vanaf de fiets mooi kunnen bekijken. Het voelde bijzonder om zo'n mooie fietsetappes te rijden door het normale leven van deze mensen.


Prijsvraag!
We dagen jullie uit!
Zoals jullie kunnen lezen is de chaos van fietsen scooters en andere vervoersmiddelen in Azie indrukwekkend. We hebben respect voor het evenwichtsgevoel waarmee vietnamezen grote hoeveelheden weten te vervoeren.

Aan jullie de volgende vraag:

Wat is het record aantal mensen dat wij op 1 fiets hebben zien rijden?

Wat denk jij? Laat het weten...
Volgende week geven we jullie het antwoord.


Technische gegevens:
Dag 68, 10 km, 19,4 gem, naar Can Tho
Dag 68, 00 km, naar floating market
Dag 69, 95 km, 19,0 gem, Naar Tra Vinh
Dag 70, 49 km, 18,5 gem, naar naar Ben Tre
Dag 71, 23 km, 17,7 gem, Naar My Tho
Dag 72, 74 km, 20,4 gem, Naar Ho Chi Minh
Dag 73, 00 km, site seeing Ho Chi Minh


Antwoord op jullie
Marleen: "In welk land is het tot nu toe het beste om te fietsen?"
Het mooiste land om te fietsen is: Duitsland. Er zijn mooie fietspaden, de mensen zijn vriendelijk, het is makkelijk om de weg te vinden en het landschap is gevarieerd. Maar als je bedoelt welk land in Azie dan wordt dat denk ik toch de mekong delta (zie hierboven) al hebben we ook super etappes gehad in Cambodja en Thailand was ook gevarieerd. Elk land heeft voor ons tot nu toe zijn mooie kanten maar ook tegenvallers dus een eenduidig antwoord geven is lastig.

Marleen: "Hoe bevalt het eten?"
We missen het Nederlandse eten! Maar ondanks dat we soms hunkeren naar Hollandse smaken komen we hier niets te kort. In toeristische plaatsen genieten we van westerse gerechten en in andere plaatsen genieten we van de aziatische kookkunst. Het is verbazend hoe ieder land met bijna de zelfde ingredienten toch weer een andere smaak weet te creeren. Erik geniet van de khau thai chien (franse frietjes).

Jose: "Dragen jullie ook zo'n mondkapje?"
Je hebt hier mondkapjes in alle soorten en maten, ze worden veel gedragen. De belangrijkste reden hiervoor is niet het tegenhouden van vervuilde lucht, maar het beschermen van de huid tegen de zon. In Vietnam is het schoonheidsideaal een blanke
(witte) huid. Omdat wij juist wel houden van een bruin tintje dragen wij geen mondkapjes.

Toos: "En het lijkt wel of jullie een klein paradijsje gevonden hebben op dat eiland! Hoe vind je nou zoiets?"
Het prachtige witte strand van de foto's hebben we met de fiets opgezocht na enthousiaste verhalen van anderen. Het praten met andere vakantiegangers en reizigers levert vaak veel nuttige informatie op. Dit geld ook voor goedkope goede accomodatie. We vinden adresjes uit de Lonely planet maar gaan ook graag af op reacties van anderen.

Malou: "Zo te lezen zijn jullie toch ook best al aardig gewend in Vietnam, of is het toch lastig om weer aan een nieuw land te wennen?"
Het wennen in Vietnam gaat ons goed af. Wat uurtjes oefenen in vietnamees op internet heeft zijn vruchten afgeworpen (link). We kennen de belangrijkste woordjes en weten wat en waar we kunnen eten.

Long Xuyen
Zondag 14 dec.



Deze week:
- Eilandleven
- Fiets mee tussen de chaos
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Eilandleven
Bijna de hele week hebben we genoten van zon, zee en strand. Dit was heerlijk en we hebben echt de tijd genomen om te ontspannen. Drie keer per dag lekker uiteten en genieten van het strand. Heerlijk. Er staan enkele foto's van het eiland in ons fotoboek (klik daarvoor hier).



Fiets mee tussen de chaos
Tijd om verder te gaan. Zaterdag namen we de boot terug naar het vaste land. De komende week gaan door de mekongdelta cruisen op onze fietsen.
Het is heerlijk vlak en zou prachtig fietsgebied moeten zijn. Helaas rijden wij tot nu toe voornamelijk over drukke wegen.
Wil je weten hoe dat gaat? Fiets maar een paar minuutjes met ons mee...

We starten bij ons hotel in het centrum. Ben je er klaar voor? Eerst nog dit:

Een wijze man zei ooit: "deelnemen aan het verkeer is: kijken kijken kijken" Nou pap, dat geld hier zeker! In ieder geval, voor ons geldt dit. De vietnamezen hebben daar een ander idee over. Mensen rijden zonder te kijken de weg op, of staan plotseling stil op het midden van de straat. Verkeersregels lijken er niet te zijn. Je steekt gewoon over als je denkt dat je de weg op kan. Fietsen tussen deze chaos vergt oppere concentratie. We delen de weg namelijk met honderden vietnamezen die zich in hoog tempo over de straat manouvreren.

We stoppen voor het rode stoplicht. Langzaam tikken de seconden weg. Als het licht op groen springt verspreiden de honderden scootertjes zich als een zwerm bijen over de weg. Er rijden niet alleen scootertjes, er zijn ook mede-fietsers op straat. We halen twee schoolmeisjes in die samen op een fiets zitten. Hun witte Ao dai’s glimmen elegant in het vroege zonlicht (ao dai's zijn lange tunieken die de meiden dragen als schooluniform). Voor de meisjes fietst een man die een karretje achter zijn fiets heeft gebonden, het karretje is vol beladen met zeker 50 grote dozen. Respect dat hij dit vooruit krijgt.

Langs de kant van de weg zijn alle winkeltjes al open. De panden hier in de stad missen als het ware de muur aan de voorkant. Dus je kan vanaf de weg overal zo naar binnen kijken. Bij de "Hot toc" staan 3 oude kappersstoelen voor een grote spiegel (kapperszaak). Onder een vaal luifel met het opschrift "Ca Phe" zitten 8 mannen lachend te genieten van hun koffie. Een stukje verder zien we een telefoonwinkel waar 100 mobieltjes in een vitrine liggen. Nog verder staan 15 scooters in een winkel te koop ieder stuk met een grote rode strik aangeprezen. Daarnaast is een levensmiddelen-winkeltje, de blikjes frisdrank, trommels met koekjes en zakjes chips zijn tot aan het plafond opgestapeld. Half ervoor staan 20 scooters op de stoep geparkeert, de bestuurders zitten op lage plastic stoeltjes bij de buren te genieten van een kop Pho (noedelsoep).

We fietsen dit allemaal voorbij en komen richting de rand van de stad. Hier is de lokale markt, de houten kraampjes staan tot op de weg. Een man laadt 3 grote rieten manden achter op zijn scooter. Het is een wonder dat hij zijn voertuig met de manden en al goed over de weg krijgt. Een vrouw koopt 4 kippen en houdt ze ondersteboven in 1 hand terwijl ze met de andere hand haar scootertje de weg weer op manouvreert (zonder te om te kijken). Verderop is een groente en fruit kraampje, de frisse waren liggen te wachten tot ze gekocht worden. En dat verkopen zal snel gebeuren want er is een hele massa vrouwen met de bekende vietnamese hoedjes (ja ze hebben ze echt) die zich voor de kraampjes verdringen.

Ondertussen fietsen wij verder, we moeten verderop een brug over. Op de brug heb je mooi uitzicht naar de rivier. Langs de oever wonen mensen in kleine bouwvallige huisjes van hout golfplaat en bamboe. In de zon hangt de was in de zon te verbleken. Er liggen 2 grote geverfde boten aan anker. Er staat een man te vissen. Bij een ander huisje ligt een kleine roeiboot half gezonken in het water. Er zwemmen 2 jongens met een grote rubberen band. Er varen 2 kleine roeiboten onder de brug door. Het is een prachtig schouwspel maar voor je het weet zijn we de brug al weer over en worden we weer opgeslokt in het drukke verkeer. Toettoet! een vrachtwagen wil ons inhalen. Voertuigen die ons inhalen maken dat allemaal duidelijk kenbaar door te toeteren. Je hoort dan ook continu getoeter en geronk van motoren. Bij zo'n toeter gaan we zo ver mogelijk aan de rechterkant van de weg fietsen. Maar kijk uit! Er zijn ook mensen die tegen het verkeer in rijden, dus ook hier aan de rand is het uitkijken geblazen.

Bovenstaande tekst is lang maar beschrijft nog maar een fractie van wat wij ervaren op de fiets. We kunnen zo nog wel even door gaan maar jullie een goed beeld geven van de chaos lijkt bijna onmogelijk. Het vietnamese leven raast snel aan ons voorbij, wat een indrukken!


Technische gegevens
Dag 60, 10 km, ? gem, naar de kapper in Duong Duong
Dag 61, 00 km, Op het strand liggen
Dag 62, 00 km, Op het strand liggen
Dag 63, 52 km, 18,5 gem, naar bountystrand Sai bai
Dag 64, 00 km, Op het strand liggen
Dag 65, 20 km, 19,1 gem, naar de boot. Ra Gia
Dag 66, 80 km, 19,4 gem, naar Long Xuyen


Antwoord op jullie
Jose: Zo'n vakantiehuisje op een eiland, wat een luxe, is dit low-budget?
Na 11 dagen in onze bungalow was de rekening van het huisje: 1.850.00,00 Dong.
Gelukkig is onze portomonnee gevuld met duizenden Dong. Bij een bezoekje aan de pinautomaat pinnen we zelfs enkele miljoenen. Het huisje paste dus prima binnen ons budget van 600000 Dong per persoon per dag. :-)
Ps. 1 euro is +/- 25000 Dong waard

Lieve lezers,
5 December was weer daar
Ik en mijn pieten stonden weer in Nederland klaar
Om iedereen met cadeautjes te gaan verwennen
Waren mijn pieten weken in het rond aan 't rennen

Maar Loes en Erik waren er dit jaar niet
ze verwachten geen cadeautjes van zwarte piet
Voor hen geen chocoladeletter of pepernoten
Ook al hadden ze er vast ontzettend van genoten

Ze genieten nu ook iedere dag en dat is eigenlijk al genoeg,
Daarom dat de sint ze dit jaar voor het gemak maar oversloeg,
Hopelijk hadden jullie in Nederland wel allemaal een avondje vol gezelligheid
en zijn jullie allen met cadeus en lekkernijen verbleid


Ik wil de groeten doen aan jullie allemaal!
En ik wens jullie veel plezier met het lezen van het volgende verhaal!

Sinterklaas








Zondag 6 december,
Phu Quoc


Deze week:
- Opnieuw beginnen
- Een weekje vakantie op reis
- Technische gegevens
- Antwoord op jullie


Opnieuw beginnen
Kennen we eindelijk genoeg Khmer woordjes om ons te redden in niet toeristische plaatsen...
Hebben we eindelijk door waar we het beste inkopen kunnen doen...
Weten we precies wat een goede prijs is voor een stokbroodje of een fles water...
Zijn we eindelijk gewend aan het vreemde Cambodjaanse schrift...
Kiezen we van de kaart eindelijk zonder twijfel iets dat we lekker vinden...
Gaan we Cambodja weer verlaten....

Deze week zijn we de grens over gegaan naar Vietnam.
Een nieuw land! Een nieuwe uitdaging :-) Nieuwe dingen om te gaan bekijken. Helaas betekent dit ook: opnieuw beginnen.
Opnieuw moeten er woordjes worden geleerd en is het wennen hoe mensen met je omgaan. Opnieuw is het lastig om ons verstaanbaar te maken (die vietnamezen spreken nauwelijks Engels)
en opnieuw moet er worden ontdekt wat de lokale lekkernijen zijn. Toch gaan we met enthousiasme aan de slag om ook dit land te leren kennen.

Ps. Nu we Cambodja afsluiten hebben we het land door onze ogen samengevat. Deze samenvatting komt deze week op de website onder het kopje: "landeninformatie"


Een weekje vakantie op reis
Zit je momenteel in een winterdepressie? Baal je ontzettend van het koude druilerige weer in Nederland? Word je chagerijnig van het zien van de troosteloze kale bomen buiten? Hoop je iedere maand opnieuw de staatsloterij te winnen om te kunnen vertrekken naar een bounty eiland? Dan bij deze het dringende advies het volgende niet te lezen!

Wit zand, blauwe zee, palmbomen,stralende zon aan een blauwe lucht, wij zitten er midden in. Reizen (en fietsen) is af en toe best vermoeiend dus hebben we de boot genomen naar Phu Quoc een eiland 2 uurtjes varen van het vaste land van Vietnam.


Vooral lekker niets doen is ons motto en dat dient geen verdere uitleg. Dit is een paradijsje op aarde. Op het eiland is genoeg toerisme om voldoende restaurantjes, barretjes en bungalows te hebben om ons van lekker eten, drinken en een bed te voorzien. Tegelijkertijd is het zo rustig dat we het strand slechts delen met enkele andere mensen. Het is op en top genieten, dus zijn we aan het luieren tot we er moe van worden.


Technische gegevens
Dag 53, 5 km, 19,1 gem, Rondom Kep
Dag 54, 57 km, 17,2 gem, naar Ha Tien (Vietnam)
Dag 55, 20 km, 15,7 gem, Van boot naar bungalow op eiland. (met de boot van Ha Tien naar Phu Quoc
Dag 56, 0 km, Op het strand liggen
Dag 57, 10 km, Naar Dong dong op het eiland
Dag 58, 0 km, op t strand liggen
Dag 59, 0 km, op het strand liggen


Antwoord op jullie
Eveline: "Leuk dat je ook geleerd hebt om loempia's te maken, waren ze goed gelukt?"
Loes: Eveline, je had gelijk, Loempia's maken is helemaal niet zo moeilijk. Ze waren dan ook prima gelukt, dus heel erg lekker.
Misschien kunnen we ze in Nederland samen gaan maken, maak jij de Thaise maak ik de Cambodjaanse ;-)