Zondag 21 februari
Xian (foto gemaakt in de kloof)



Deze week:
- Tiger leaping gorge
- Grootse volksemmigratie ter wereld en wij zitten er in
- Overgeven, braken, vomeren, kotsen....
- Panda's
- Rare gewoontes van Chinezen
- Technische gegevens


Tiger leaping gorge
Het oefenen in de alpen (zie week -2) kwam ons deze week goed van pas. We begonnen 't jaar van de tijger namelijk met een trekking in de kloof van de springende tijger. "De meest spectaculaire trekking van Azie" zo omschrijft de Lonley planet de wandeling.
Wij trekken in twee dagen door de kloof met 5 andere reizigers. Het is een mooie wandeling met af en toe flink klimmen. Toch schalen wij de trekking niet in de catogorie zwaar. Als we dat wel hadden gevonden waren er onder weg zeker 35 chinezen met muilezels die ons aanboden ons naar de hut te brengen. Maar we hebben de ezeltjes lekker in het zonnetje laten staan en hebben de tocht zelf gedaan. Het was een leuke sportieve ervaring met geweldige natuur en vergezichten.

 
Ps. De kloof dankt zijn naam aan de legende dat ooit een tijger van de ene naar de andere kant van de kloof is gepsrongen. In het midden is de kloof zodanig smal dat een tijger er misschien wel overheen had kunnen jumpen. Echter tegelijkertijd is de kloof dusdanig stijl dat het voor ons een vraag blijft waar die tijger dan naar toe gesprongen moet zijn...?


Grootse volksemmigratie van de wereld en wij zitten er in
Vanaf dat we wisten dat we door china reizen rondom chinees nieuwjaar krijgen we van allerlei kanten waarschuwingen. Winkels en restaurantjes zouden allen gesloten zijn, openbaarvervoer zou niet rijden of overvol zijn en accomodatie zou volgeboekt raken rondom het feest. Tot nu toe ervaarde wij de jaarwisseling echter alleen als een leuk feestje met veel geknal (vuurwerk).
Dit was zo totdat we besloten verder te reizen naar onze volgende bestemming. Wij waren niet de enige met dit idee. Met ons waren ontelbaar veel chinezen die de jaarwisseling gezellig bij hun familie hadden doorgebracht en die nu een trein of busreisje terug naar huis wilde maken. Nu is een ritje met het openbaar vervoer in China normaal al niet zo'n lolletje (zie hieronder), Nu werd het ons bijna onmogelijk gemaakt.
De reis van Dali naar Chengdu begon woensdag om 6.00 en eindigde donderdag 16.00 uur. Compleet met uren in een hobbelende bus, een eeuwigheid wachten op een klein treinstation waar we aangestaard werden als grote witte insecten, een nachtje in een trein en dan nog 2 uur staan in een andere trein.
Op treinstations zijn speciaal tenten op gezet om plaats te bieden aan al die chinezen. Daarnaast is het hele politiecorps op de been om de dringende mensen in bedwang te houden en het in en uitstappen in goede banen te leiden. Dit laatste is niet makkelijk want dringen en voorkruipen zit duidelijk in de natuur van de chinezen. Maar ach, ze noemen het niet voor niets de grootse volksemmigratie van de wereld, en het is ons uiteindelijk toch mooi gelukt om op onze bestemming aan te komen.


Overgeven, braken vomeren, kotsen....
China is groot. Dat betekent voor ons veel afstanden afleggen. En gezien onze fietsen achter zijn gebleven in Vietnam moet verplaatsen met het openbaar vervoer. Gelukkig is China voorzien van een prachtig openbaarvervoersnetwerk. Van en naar grote steden rijden frequent bussen en treinen. Ondanks dat, zijn vele chinezen niet gewend aan vervoer per bus. En hun buikjes dus ook niet. Standaard zitten er in een bus minstens 4 mensen die hun maaginhoud deponeren in de aanwezige plastic zakjes. We hebben een medepasagier gehad die naar 2 minuten al begon te braken... Een kindje dat tegelijkertijd met haar moeder begon over te geven. Een man die te laat was met het gereed houden van zijn zakje... Een vrouw die uit het raam vomeerde en toen van ellende een plasticzak over haar hoofd trok (waarom blijft voor ons ook een raadsel)...    Arme chinezen, zijn ze zo vooruitstrevend met bepaalde dingen kunnen ze geen goed reispilletje ontwikkelen..?


Panda's
"Smek smek smek" nee doelen we niet op een lawaaierige chinees (ookal zijn er genoeg smekkende en smakkende chinezen overal waar we komen) We doelen hier op Loes haar nieuwe lievelingsdier: de panda. Deze beschermde dieren willen de laatste jaren niet zo fanatiek meer voortplanten waardoor hun soort aan het uitsterven is. In de buurt van Chengdu is een onderzoekscentrum dat panda's probeert te fokken. Een bezoekje aan het centrum voelt als een bezoekje aan de dierentuin. Onze gids leidt ons door het centrum waar de panda's in groene buitenverblijven zitten. Loes valt als een blok voor deze sukkelige joekels (voor de panda's niet voor de gidsen). De dieren zitten op hun gemakje op de net verkregen bamboe te kauwen en lijken zich  nergens druk om te maken. De jonge beren zijn wat actiever en dollen in het rond. Hoe dan ook, het zijn schatjes om naar te kijken (quote van Loes).


Rare gewoontes van Chinezen
- Ze roggelen alsof ze het onderste beetje van hun maaginhoud willen ophalen om dat dan op straat te spugen
- Ze gooien al hun afval op de grond alsof het daar hoort
- Er zijn overal poetsers aan het werk om de straat en gebouwen nog enig sinds schoon te houden
- Ze geven kleine kindjes een broek aan waarin een gat zit tussen de benen. De kindjes kunnen zo gewoon ergens neer hurken als ze moeten poepen of plassen (en ja deze zitten ook met hun 'poepbroeken' in de bus)
- Voorkruipen is de normaalste zaak van de wereld
- Ze zijn gek op thee en dragen allemaal een eigen thermosbeker met zich mee
- Overal zijn kraantjes waar je je thermosbeker kan vullen met heet water
- Ze snappen niet dat er mensen zijn die geen chinees praten en hebben dus hele gesprekken met ons in hun taal


Technische gegevens:
Dag 29 Trekking kloof van de springende tijger (Lijiang)
Dag 30 Trekking kloof van de springende tijger (Jijiang)
Dag 31 Bus/trein naar Chengdu
Dag 32 Trein naar Chengdu (bijkomen)
Dag 33 Naar de panda's in Chengdu
Dag 34 Siteseeing Chengdu
Dag 35 Busreis naar Xi'an
Hele week ligt bewolkte lucht met temperatuurtje van +/- 10 graden in Lijiang en 4 graden in Chengdu